we zijn er nog
juli 29, 2007 on 11:39 am | In Dankbaar, Peuter | 15 Comments
Gistermiddag, toen het zonnetje* scheen, waren we weer in het Peuter-Pretpark.
Ik zou U kunnen vertellen hoe Peuter weer de tijd van z’n leven had, hoe hij heel hard durfde op de familieschommel, steeds beter over de hobbelbruggen kon lopen, vloog als een echte piloot en nog veel meer, maar dat doe ik even niet.
Ik vertel dat we er nog zijn.
Peuter ondanks de smak die hij maakte van de glijbaan en de mama ondanks de daaropvolgende hartstilstand.
*grote licht- en warmtegevende bol aan de hemel.
15 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Tja, dan schrik je je te pletter als je kind valt. Gelukkig is het meegevallen. (Eigenlijk een raar woord meegevallen voor iemand die hard gevallen is, maar dit geheel terzijde)
Het zal de laatste smak niet zijn die hij maakt maar de schrik wordt er niet minder om!
Maak er vandaag maar een lekker ‘bijkomdagje’van. Das voor alle partijen het beste denk ik!
groetjes Inge
Comment door Inge — 29/07/2007 #
Fjoeh..gelukkig je hebt een beschrijving van de *zon gegeven..hihi. Het wordt beter…ècht!!
Wel ff een vraagje..zit jij achter hem? Ik vergelijk nu even de haren (kapster hé 😉 met je bovenste foto. Vandaar, of je bent het niet of je haar zit zi hèèl anders 😉
Comment door annemarie — 29/07/2007 #
woehaaa wat een oplettendheid !!! afgelopen week naar de kapper geweest, zie http://www.keklog.nl/?p=79 – er staat zelfs een link naar de kapper, kun je zien hoe leuk ‘ie ook was, ook al was het natuurlijk geen kniphut à la annemarie hihi ; )
Comment door de mama — 29/07/2007 #
Toeval? Ik heb net een soortgelijke post gedaan? Mijn hart begint net weer af te zakken naar waar ´t hoort…
Kids…
Wat een veranderingen hier op je site Inger, gelooft dat ik iets meer als een half uurtje nodig heb om weer van alles op de hoogte te komen.
Leuk om weer bij je op bezoek te komen!
Comment door ellen — 29/07/2007 #
Ja daar wen je nooit aan. De schaafwonden en blauwe plekken zijn in de ‘zomer’ altijd weer ruimschoots aanwezig hier.
Comment door Miriam — 29/07/2007 #
Ge-wel-dig!! Ik voel me zwaar vereerd en dat kappersbezoekje van je was ik spontaan vergeten! Hahaha….maar het zit voor zover ik zien kan super!! 😉 Los èn in staart!!
Comment door annemarie — 29/07/2007 #
Ooohh… vreselijke momenten zijn dat…Ik overweeg wel eens om ze alledrie een motorhelm en een middeleeuws ridderoutfit aan te trekken, maar dat is ook niet echt een oplossing waarschijnlijk…
Comment door yvonn — 29/07/2007 #
Hè bah, wat schrikken! Gelukkig is het goed gegaan.
Comment door Jelle — 29/07/2007 #
die hartverzakkingen zullen nog wel meer komen , die peuter van mij is er groot mee geworden met die verzakkingen van mij hihihi !
nu heeft hij ze zelf waarschijnlijk …….en ja meis ook hier ist weer werk en werk en werk … vriendje weer op kantoor en ik ??? hmmmmm zou eigenlijk in het atelier moeten zijn maar hé….ik zit achter de pc whahahahahahahaha
Comment door lenie — 30/07/2007 #
Ooooooh, dus de zon bestaat dus nog? Ik heb mijn vader en moeder er al zo vaak over horen vertellen… Als ik het goed begrijp schijnt hij nu ook, prachtig! En heeft Peuter nog wat aan de smak overgehouden? (En hoe is het met mama?)
Comment door Stippeltje — 30/07/2007 #
De onstuimigheid van Peuter zal je nog wel vaker de schrik om het hart doen jagen. Maar een paar uurtjes later ligt hij te bed en kom je weer lekker bij, misschien bij de Gilmore girls. (Dank je ‘juf’, wat was ik slordig ;))
Comment door Marius — 30/07/2007 #
ja….kinderen en hartverzakkingen..
kinderverzakkingen zouden ze het moeten noemen!!
gelukkig hebben ze 9 van de 10 keer een beschermengeltje op hun schouder die net zoveel van ze houdt als wij!!
Comment door @--',--J@nneke--,'--@ — 30/07/2007 #
Ach dat is altijd zo akelig als ze vallen !! Het hoort erbij maar liever niet !
Comment door Julia — 30/07/2007 #
Hoi hoi ik ben er weer, en wat lees ik nu is peuter van de schommel gevallen.
Dan een dikke kus van Cyber voor peuter hoor.
Ik moet weer ff wennen aan het loggen ha ha ha ..
http://cyberoma.web-log.nl/mijn_weblog/
Comment door Cyber Oma — 30/07/2007 #
Wauw, gelukkig is er niks ergs gebeurd. Ik moet er niet aan denken dat je dit stukje met een hartstilstand had moeten schrijven.
Je verhaal doet me denken aan vroeger, toen de mijne nog klein waren. Kwetsbare ouders werden we, door onze kinderen.
Comment door Plato — 31/07/2007 #