closure
juni 19, 2008 on 1:35 pm | In Over mezelf | 21 CommentsIneens zit ik weer tegenover ‘m. Met slechts een *kuch* designer bureautje tussen ons.
Hij ziet er beter uit dan in mijn herinnering en z’n stem klinkt minder glad, empáthisch bijna.
Hij richt zich tot Peuter. Vraagt hèm wat er aan scheelt, niet mij. Neemt ‘m serieus en complimenteert ‘m met z’n goede observeringsvermogen.
Ineens merk ik dat ik langzaam uitadem.
De laatste keer dat ik ‘m sprak, was telefonisch en allesbehalve kek. En toen. Stond m’n hele wereld op z’n kop en projecteerde ik een deel van de woede die daarbij kwam kijken op hem. Want. Hij had me het slechte nieuws verteld. En dat niet alleen, hij had me banger gemaakt dan nodig was. O zo bang. Net als die verloskundige in Zwolle destijds. En ik scheerde ze over één kam, omdat. Ik dan nog even die woede kon blijven projecteren. Waar moest ik anders heen met die woede ?
Mensen die bijna net zo hard waren geschrokken als ik, waren het met me eens. O zo bang. Zeiden dat ik hem erop aan moest spreken, dat ‘ie ’t niet goed had aangepakt, dat gesprekje.
Ik besloot dat ik wel meer aan m’n hoofd had en stelde de beslissing hem er al dan niet op aan te spreken uit. Vergat niet dat hij wel degene was die ervoor zorgde dat ik direct de volgende dag al in het ziekenhuis terecht kon, waardoor de angst al iets afnam. Noemde dat een gelukje bij een ongelukje. Wou wachten tot na de operatie. En toen tot na de controle. En toen deed het er allemaal ineens niet meer zo toe.
Maar in m’n herinnering had ik ‘m dus gebombardeerd tot kwaaie pief. Duidelijk. Want de man die vanochtend tegenover me zat, die me zelf in Peuter’s mondje liet kijken met een lampje, die me geruststelde, die duidelijk een papa was en die zo lief was voor Peuter, leek in niets op het beeld wat ik bij hem had. Toen ik vanochtend de assistente hoorde zeggen dat we bij hèm moesten komen.
Ik besluit om er niet meer over te beginnen en precies op dat moment zegt ‘ie nog even dat Peuter zo goed kan praten, voor iemand van zijn leeftijd. Hij kijkt me met een daar-kun-je-trots-op-zijn-blik aan en ik neem het compliment in stilzwijgen aan. Knik vriendelijk naar hem, terwijl Peuter ‘m nog een handje geeft en ‘werk ze !’ zegt.
We lopen z’n werkkamer uit, Peuter met een gaatje in z’n kiesje, maar verder gezond en ik met een goed gevoel.
Uitgeademd.
(Next stop : de tandarts !)
21 Comments »
RSS feed for comments on this post.
uitspreken lucht op.
niet fijn maar lucht op.
het lucht écht op.
zelfs na een drempel. of twee.
en godzijdank! hij heeft caries! 😉
Comment door karin r. — 19/06/2008 #
En dat is dan toch fijn. Want natuurlijk heb je hufters tussen de artsen zitten, maar die van jou behoort daar achteraf gezien dus toch niet toe. En zei Peuter ‘werk ze’? Hahaha, wat een klein bijdehandje is het toch ook 🙂
Comment door Tina — 19/06/2008 #
heeft peuter een gaatje?????
Comment door margriet — 19/06/2008 #
Gossie, en gaatje…………
Mooi hoe je je boosheid omschrijft……. Mooi blogje gewoon weer……
liefs ~~*Inge*~~
Comment door Inge — 19/06/2008 #
Gelukkig heb jij je boosheid niet op peuter overgebracht zo te lezen.
(Loekie is onderweg)
Comment door Aukje — 19/06/2008 #
Ohhhhhhhhhh, zeg ik het toch!!!
Comment door Aukje — 19/06/2008 #
Had je niet beter eerst naar de tandarts kunnen gaan dan. of snap ik hm niet?
Comment door Annemarie — 19/06/2008 #
@karin :
afscheid nemen kun je ook alleen
of het nu van iemand
of van iets is
–
niet alles hoeft
altijd
uitgesproken te worden
–
soms worden
woorden
over-
en daden
onderschat
–
een goed gevoel
echter
is
altijd
goed.
–
(en fijn hè, ik ben ook
een beetje een slechte moedermaar een mens 😉 )@tina : waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt, moet je maar denken 😉 (en Peuter klein ? 😉 )
@margriet : ja. dus.
@inge : dank. en ja, jeetje, hè ? 😉
@aukje : !!! 😀 (ik had ’t laatst op je logje dus ècht niet door ! maar leuk ! lief !)
@annemarie : we gingen voor iets anders naar de dokter. maar die zag toen dus dat gaatje. (wat ergens wel te verwachten was, vroeg of laat, want. anti-biotica-kuurtjes, toen z’n gebit net doorkwam, paar achter elkaar ook (ooroontstekingen) waar de tandarts al van had gezegd dat ‘ie daar ‘vlekjes’ van had. dus tja. is niet anders…)
Comment door de mama — 19/06/2008 #
Een gaatje… ah gossie…
Comment door Marijke — 19/06/2008 #
Mooi logje meid. Misschien heb je je angst en je woede van toen overdreven op hem geprojecteerd? Misschien ook niet. Ik vind je reactie op Karin helemaal prachtig!
soms worden
woorden
over-
en daden
onderschat
Prachtig meid!
Comment door Toaske — 19/06/2008 #
Ach gossie een gaatje! Arme peuter! Het negatieve beeld van hem wordt nu weer iets positiever, omdat. Hij zo lief was voor Peuter.
Comment door Loezju — 19/06/2008 #
Dat is wat woede doet. De kwaaie pief in gedachten negatiever neerzetten dan ie is. Meteen uitspreken is eigenlijk beter. Maar ja, die woede snoert je de mond hè …
Vermoed dat Peuter bij de tandarts wat minder spraakzaam zal zijn. Want. Praatjes vullen geen gaatjes.
😉
Comment door Desire — 19/06/2008 #
Je hort je gewoon langzaam uitademen gedurende je logje. Mooi omschreven hoor, maar dat gaatje… wat apart dat een arts naar een gebit kijkt.
Comment door Fee-Luna's mama — 19/06/2008 #
@toaske : wéderom dank.
@desire : ik vermoed dat ook… 😉
@fee-luna’s mama : hij keek met een lamphe in/ naar z’n keeltje en zag het toen. toevallig dus. (en dank je, ook nog.)
Comment door de mama — 19/06/2008 #
Je hebt het hem gewoon vergeven moet je maar denken en dat geeft een goed gevoel !
Comment door julia — 19/06/2008 #
Soms krijg ik het gevoel dat je je in veel situaties zit in te houden. Neem die onderwijzeres, neem het consultatiebureau, neem deze dokter. Ben jij niet veel te lief?
Maar ach, dat gaatje….als dat het ergste is.
Comment door plato — 20/06/2008 #
Zo, dat die huisarts een gaatje ontdekt?!
Je woorden/daden verhaal is zo waar! Waarom sommige mensen toch zoveel meer waarde aan woorden hechten dan (uiteindelijk) aan daden, dat begrijp ik soms niet. Ik vind dat vele malen belangrijker, want dat is wat er uiteindelijk toe doet (ze kunnen zoveel zeggen…). Begrijp daarom ook goed dat deze dokter het met zijn daden, weer een beetje goedgemaakt heeft. Als het maar niet iets is wat bij je blijft borrelen.
Comment door Mimi — 20/06/2008 #
Oja, even ot, maar wilde ik nog vragen: logde jij niet eens over een kalender voor kinderen? Met de dagen van de week, maanden etc? Ik zoek zo’n kalender voor Sterre, maar weet de juiste benaming niet. Een dagritmekaart of planbord is té uitgebreid (en duur…) en ik zoek iets simpelers.
Comment door Mimi — 20/06/2008 #
@mimi : bedoel je http://www.keklog.nl/?p=553 ? die hebben we gekrégen en was, volgens de *kuch* gulle gevers ook nogal prijzig…
Comment door de mama — 20/06/2008 #
Een huisarts die en gaatje ontdekt het moet niet gekker worden. In ieder geval een geluk bij een ongeluk, want kiespijn is helemaal niet leuk. Ach soms kan je beter dingen laten dan zeggen, ik zeg ook al jaren dat ik bij mijn huisarts wegwil, maar puntje bij paaltje doe je het niet.
Comment door San — 20/06/2008 #
Beeld hersteld dus. En een gaatje meer. Moet kunnen!
Comment door Willian — 20/06/2008 #