over een klein meisje en een grote beer
mei 25, 2008 on 3:32 pm | In Dat was toen, Over mezelf | 24 CommentsOp de terugweg van het ziekenhuis was daar altijd. Het steelpannetje. De Grote Beer.
En het kleine meisje vond daar troost in. En rust. In de sterren.
De sterren die voor iedereen stralen, die daar zijn alsof er geen begin en geen eind is en het heelal voornamelijk ter decoratie van onze wereld daar hangt. Een hele mooie poster met lichtjes, zoals je die begin jaren negentig ook overal aan de muur zag. Maar dan mooi dus. En voor iedereen. Waar ook ter wereld. Ook daar waar ze zich geen posters met lichtjes kunnen veroorloven. Daar waar het donker is.
Toen negentienachtentachtig net een paar uurtjes oud jong was, reden we ook terug van het ziekenhuis. Nog niet wetend dat we nog geen week later afscheid zouden moeten nemen van de liefste vrouw in ons midden. De vrouw wiens man we steeds opzochten in het ziekenhuis. De vrouw die zelf nooit ziek was. Oma.
Nog geen half jaar later moesten we ook afscheid nemen van opa. En waren de ziekenhuisritjes, na jaren, ineens voorbij. Maar de Grote Beer het steelpannetje bleef. En blijft.
Ik weet niet of dat wat wij hopen, bestaat. Maar nog steeds kijk ik vaak naar de sterren. En zoek ik het steelpannetje. Als ik dáár rijd. Of in het buitenland. En denk dan aan de ziekenhuisritjes. En aan opa. En oma. En vind ik troost, en rust, in de sterren.
*Foto van internet.
24 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Mooi stukje Inge…
Comment door Marieke — 25/05/2008 #
Eenvoudig mooi…
Comment door Natasza — 25/05/2008 #
Het steelplannetje is hier ook, maar dan aan de andere kant.
Comment door Rian — 25/05/2008 #
oh, moet opeens
aan een droom denken.
ik wilde hem net erop knallen
toen ik eerst besloot
even hier te koekeloeren.
—
🙂
Comment door karin r. — 25/05/2008 #
Lief
Comment door Marijke — 25/05/2008 #
Oma’s en opa’s zijn heel speciaal. Ik denk ook nog vaak aan de mijne. Maar inderdaad, de sterren blijven altijd.
Comment door Tina — 25/05/2008 #
heel erg mooi. Ik denk ook altijd over de overledenen na als ik er wat zie stralen. Hopelijk raken ze zolang ik leef nooit opgebrand.
Comment door maureen — 25/05/2008 #
Ik denk dat jouw oma met mijn oma lekker op een bankje zit daar ergens (en de opa’s biljarten of zoiets). En dat ze kletsen over hun kleindochters en dat ze zien dat wij het maar mooi goed doen daar beneden. Dat denk (hoop) ik.
Comment door Toaske — 25/05/2008 #
Fijn dat je altijd zo’n rots in de branding vind in het steelpannetje. Ik kijk er ook vaak naar. De steelpan is het eerste dat ik zoek in de nachtelijke hemel. Waar ik ook ben.
Comment door Peet — 25/05/2008 #
…Ik weet t ook nog goed……. Fijn, om er zo weer eens over te lezen (en dan van jou) X
Comment door Je Zus — 25/05/2008 #
@marieke en natasza : dank.
@rian : ook een mooi idee…
@maureen : zie de link van de foto ! 😀
@toaske : en dat ze hun achterkleinkinderen kunnen zien. of voelen. dat zou ik (een) fijn (idee) vinden ook.
@peet : 😀
@jojo : en denk jij bij lakrisal ook altijd nog aan dat winkeltje ? 😉
Comment door de mama — 25/05/2008 #
Mooie herinneringen! Sterren zijn prachtig, je kunt er eindeloos naar kijken en je ziet steeds meer…
Comment door Willian — 25/05/2008 #
Ik zoek altijd en overal de Grote Beer als ik buiten ben en het is nacht. Mooi.
Comment door Karen — 25/05/2008 #
Sweet memories met een verdrietig randje. De grote beer en de poolster, ik zoek ze ook altijd. Waar ik ook ben. Als ik de sterren herken ben ik overal thuis!
Comment door Inge — 25/05/2008 #
Ik denk ook altijd aan opa als ik naar de sterren kijk. Maar dan meer omdat hij degene is die me alle sterrenbeelden leerde kennen. ooit, tijdens oud-en-nieuw. De helft ben ik alweer vergeten, maar sterren en opa zijn onafscheidelijk verboden met elkaar.
Comment door Fee-Luna's mama — 26/05/2008 #
@karen : jij ook al 😀
@inge : jij óók al 😀
@fee-luna’s mama : mooi. ook.
.
@all : wat maken de sterren ons ook weer allemaal ‘eender’… mooi.
Comment door de mama — 26/05/2008 #
overal ter wereld
waar ik ook maar ben
zoek ik naar de steelpan
die ik zo goed ken
.
al ben ik weg of overzee
of mijlen ver van huis
ik kijk ’s nachts naar boven
en ben weer even thuis
.
soms met de steel naar boven
soms zit ‘ie onderaan
pas als ik ‘m niet meer zie
dan is het waarschijnlijk
met me gedaan
Comment door Anders — 26/05/2008 #
Mooi geschreven hoor Inge. Indrukwekkend weer. En mooie foto’s hierboven!
Comment door Henrike — 26/05/2008 #
Idd verbazingwekkend en ook indrukwekkend.. Ik denk dan vaak aan de mensen die het minder hadden/hebben, landen waar ik geweest ben en waar ik dezelfde ‘kleine beer’ zag. Als wij de sterren hier zien, zo vredig allemaal, maar in China en Birma zien ze erg het zelfde uit alleen voelen ze zich totaal anders op dit moment. Diepe ellende.. Raar wereldje toch.
Comment door henry — 26/05/2008 #
@anders : 😀
@henrike : dank.
@henry : sleeping underneath the same stars, maar ondertussen… dat gevoel.
Comment door de mama — 26/05/2008 #
Jaaaaaaazeker 🙂
Comment door Je Zus — 26/05/2008 #
Dit is zo mooi dat ik zwijgen moet. Met respect.
Comment door plato — 26/05/2008 #
Dat heb ik ook met sterren. Vooral als ik me kloterig (ja sorry) voel, kan kijken naar de sterren geweldig zijn. Zou daar iemand wonen?
Comment door Maurice — 29/05/2008 #
Wat een mooie verhaaltjes! Ook ik zoek altijd als eerste het steelpannetje, thuis, op vakantie, overal waar de sterrenhemel zich laat zien. Zo vertrouwd….
Comment door Atie — 25/12/2016 #