de dag was blij
april 14, 2008 on 7:14 pm | In Dankbaar, Peuter | 27 CommentsGisteren was een kadootje. Dat first and foremorst zeker. Het heerlijke weer, de pret, de duinen, de vreugde, het samenzijn, de zee, de vrolijkheid, het strand. Alles. Blij.
Na een heerlijke wandeling door de verlaten duinen, mochten we bij onze nummer één strandtent Daphne en Wim feliciteren met de geboorte van hun lieve meisje Nikita èn zusje voor OBBB*. We dansten. Blij.
We dronken en we kletsten en we vergaten de tijd. Zoals dat hoort. Blij.
Peuter ving de frisbee (!) en liep samen met papa, Daphne en Bodhi naar zee. Bodhi rende er zó in. Wat nou golven. (Twee jaar !) Peuter kreeg een ijsje. Blij.
Op de terugweg vertelde oma m’n schoonmoeder over de jongste telg van de familie. Hoe ze na de geboorte nog een Apgar-score van negen had gehad, maar het daarna heel snel bergafwaarts was gegaan. Hoe ze haar oogjes nog niet open had gedaan. Dat het de vraag was òf ze oogjes had. Hoe ze haar vastgehouden had en het had gevoeld alsof ze echt elk moment d’r oogjes open zou kunnen doen. Hoe ze maar 1occ. kon drinken, omdat ze dan alweer een blauw mondje had van ’t zuurstofgebrek. Hoe de dokters verteld hadden dat ‘ze niet in overeenstemming was met de voorwaarden voor Leven’. Hoe het elk moment, ècht èlk moment, afgelopen zou kunnen zijn. Nummer vijf in een gezin dat straks weer met vier kindjes verder moet. En met de herinnering.
Eventjes had ik het koud, héél koud. En voelde ‘blij’ zo ongepast misplaatst. Maar de dankbaarheid voor Peuter, voor de dag, de vreugde, voor Alles, won het van het koud. Ik leerde in dat ogenblik.
En opa maakt altijd gekke grapjes. Echt àltijd.
Hier leert Peuter opa het liedje ‘Dit zijn m’n wangetjes‘. Blij.
*Official Booker Beachboy Bodhi. Hebben ze twee jaar geleden gemaakt voor Peuter, zodat ‘ie een vriendje had heeft om mee te spelen als papa en de mama lekker loungen daar. (Zo bracht Wim me destijds het nieuws dat ‘ie vader was geworden.)
27 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Oh ja… nu ken ik dat liedje weer!!!
Comment door Marijke — 14/04/2008 #
Ow, vreselijk vind ik dat. Die verhalen over zieke kindjes en kindjes die ’t niet redden. Had ik vroeger (lees voordat ik mem werd) helemaal niet zo’n moeite mee. Nu kan ik er misselijk van worden.
Comment door Geartsje — 14/04/2008 #
echt iets voor opa’s hè, grapjes maken. De mijne kon ook nog toveren.. hoe koel is dat!
Comment door vrouw ekster — 14/04/2008 #
De oma van mijn man is twee kindjes verloren. Eentje dood geboren en eentje op 3 jaar aan leukemie. Ze huilt er nog steeds om als ze erover vertelt en het doet me altijd nog eens extra dankbaar zijn om mijn eigen gezonde jongens.
Comment door Jennifer — 14/04/2008 #
Een blije dag dus met een gedenkwaardig ‘koud’ leermoment.
OBBB werd speciaal gemaakt voor Peuter, ik zou me gevleid voelen haha!
Comment door Desire — 14/04/2008 #
Mijn opa ook hoor 🙂
Comment door Rutger — 14/04/2008 #
En dan krijg ik het ook echt koud! Vreselijk..je kindje! Kan er ook hasst niet verder over denken!
Maar daarnaast. idd dankbaar voor mn eigen bengels!
Wat een lieve schoonouders zeg!
Comment door annemarie — 14/04/2008 #
Oh jeetje, dat is echt van de ergste dingen die een mens kan overkomen, een kind kwijtraken. Kinderen horen niet eerder dan hun ouders te sterven.
Comment door Eline — 14/04/2008 #
Jeempie, wat een hartverscheurend verhaal !
En wat bijzonder dat je schoonmoeder het deelt met je, dat doen lang niet alle schoonmoeders.
Ben jij net als ik gezegend met de meest lieve en fantastische schoonmoeder ever ?
En gekkegrapjesOpa roels.
En dat liedje…
dat zing ik elke avond met Dionnetje, pret !
Weet je trouwens wat ik de laatste dagen maar steeds op de radio hoor ? Dat liedje dat Peuter zong laatst over dat pavement, jeweetwel…
Comment door Jis — 14/04/2008 #
Had het al eerder even koud vandaag.
Comment door Aukje — 14/04/2008 #
Vreselijk, als je een kindje verliest….bah….*stil hier*
Comment door maureen — 14/04/2008 #
wat een dubbele emoties…
wat moet dat vreselijk zijn… 🙁
maar ik ben blij dat jullie zo’n leuke dag hebben gehad…
schitterende foto’s ook!!
en nu??
blijft het baby’tje door je hoofd spelen??
of de leuke dag??
zucht….en doorgaan met ademhalen….
liefs janneke
Comment door J@ntje — 14/04/2008 #
maar dat ligt
soms ook erg dichtbij;
pijn en plezier.
Comment door karin r. — 14/04/2008 #
Ged. Mijn maag draait om van zulke verhalen. En het is niet raar dat je je dan ineens dankbaar gaat voelen. Is niet misplaatst of ongewoon, je beseft ineens weer wat je hebt.
Comment door Mimi — 14/04/2008 #
Slik. Wat erg, een kindje verliezen. Dat is het ergste wat een mens kan overkomen denk ik. Maar ook bijzonder dat ze het deelt.
Comment door Toaske — 14/04/2008 #
Helaas kennen we uit eigen ervaring het verlies van een kindje. Ook begonnen met een apgarscore van 9/10.
Comment door Adolf — 14/04/2008 #
Blij en verdriet gaan hier samen,
ik word er stil van..
Maar Peuter blijf asjeblieft heel lang blij..
en Opa hou maar heel veel van Peuter…
Comment door Coby — 15/04/2008 #
‘Dit zijn mijn wangetjes’, dat ken ik niet, bestond dat in mijn tijd ook al? (Jaren zeventig…)
Comment door Chantal — 15/04/2008 #
Dan is je hartjehelemaal opzwollen van blijheid endan hoor je zo’n verhaal. Ben je meteen weer even down to earth. Pfieuw heftig zeg…….
Mooie en lieve foto’s. Waar de blijheid afspat!!!!!
groetjes Inge
Comment door Inge — 15/04/2008 #
Verdriet en blijdschap ligt soms dicht bij elkaar inderdaad. Mooie foto’s van peuter en opa:)
Comment door Roos — 15/04/2008 #
Mooi geschreven en gefotografeerd.
Gister was voor mij geen kadootje.
Comment door Aukje — 15/04/2008 #
Peuter boft met zo’n opa, die altijd wel een grapje maakt.. 🙂
Comment door Redstar — 15/04/2008 #
Leuke opa, zo zou ik later zelf opa willen zijn.
Comment door plato — 15/04/2008 #
@geartsje : hier net zo.
@vrouw ekster : o deze ook hoor ! tovert zó een afvalbak om in een lift. en dat in de duinen ! 😉
@jennifer : dat gevoel idd.
@desire : nou hè 😉 kon er goed om lachen !
@annemarie : ze zijn er niet vaak, maar àls ze er zijn, is ’t ook een feestje voor Peuter 😀
@eline : idd…
@jis : ja dat liedje is nu natuurlijk ineens hartstikke populair 😉 en die schoonmoeder… we moesten flink wennen aan elkaar, maar juist toen ik ’t zo moeilijk had (je weet wel), wàs ze er ineens voor me. daardoor is er veel veranderd in onze relatie. ten goede 😀
@aukje : ik las ‘t. vreselijk.
@janneke : (je kent me,) ik moet er nog wel veel aan denken, maar blij wint nog steeds 😀
@karin : ik dacht dat dat ‘liefde en haat’ was ?
@mimi : idd.
@toaske : en haar eigen gevoel erbij ook. dat vond ik zo speciaal.
@adolf : ik weet ‘t. dat van die score trouwens niet (meer). jullie zijn een heel end gekomen wat dat betreft en gelukkig ook gezegend met meer kinderen. ik denk dan ook maar aan mensen zoals jullie en hoop dat dit gezin ook weer zo door het leven kan gaan. over een tijdje…
@coby : ik ga super m’n best doen om Peuter blij te houden !
@chantal : ik kende ‘m ook niet van vroeger (ben van ’72).
@roos : zoals jij ’t omschrijft ! ik twijfelde net al bij karin’s reactie, maar idd.
@plato : die tijd gaat nog komen. let vooral op je conditie 😉
Comment door de mama — 15/04/2008 #
“En voelde ‘blij’ zo ongepast, misplaatst.”
ik vind het zo mooi geschreven, zo puur. Weer.
Comment door maurice — 15/04/2008 #
Krijg het er koud van; ijskoud. Brrr… zulke verhalen deden me altijd al wat maar nu ik zelf moeder ben …. verschrikkelik.
Mooi logje!
Comment door Loezju mv Sven — 15/04/2008 #
(o haha, er is nóg een roos, maar ik ben dus roos): Wat een tegengestelde emoties he. Maar door het verdriet zie je geluk als door een vergrootglas. Als je tenminste in het bezit bent van een vergrootglas. Want dan moet je echt even zoeken binnenin je verdriet naar iets moois. Andermans verdriet kan je eigen geluk, als een ondergaande zon, een prachtige gloed geven. Geniet ervan zolang het is mag zijn.
Comment door roos — 16/04/2008 #