januari 6, 2010 on 10:38 pm | In ge | 18 Comments
Wat een dag.
Joh.
Om te beginnen was ik zo vrij als een vogeltje. De héle dag. Kleuter ging uit schooltje mee met z’n meissie om daar te spelen en ik zou ‘m rond drie uur ophalen en dat was dat.
En wat deed dit vrije vogeltje?
Juist ja.
De boel aan de kant, stoffen, stofzuigen en de vloer boenen.
Op m’n dooie gemakje.
Met de muziek mee aan.
Vlak voor ik die kant op wou sjouwen, begon het zo ineens-en-flink-ook te sneeuwen en aangezien ik ook nog langs apotheek en supermarkt wou, stapte ik toch maar in de auto. Precies drie uur belde ik aan. Kleuter had het geweldig gehad, z’n meissie wou niet dat het al voorbij was (mag ik met jullie mee boodschappen doen? zullen wij anders nog even op Kleuter passen terwijl jij boodschappen doet? en hoeveel nachtjes slapen tot ik bij jullie mag spelen?) en haar moeder was een en al lof over Kleuter. Leuk. Ze hadden een leuk spelletje gedaan en wilden dat nog even aan mij laten zien, dus ik ging nog even zitten. Half uurtje.
Toen we vervolgens de weg weer op reden gleden, lag er meer sneeuw dan ik hier ooit heb gezien.
Het was prachtig, voor zover ik het kon zien met de ruitenwisser op de hoogste stand, totdat er een busje tegen me aan gleed. Of ik tegen hem. Of we tegen elkaar. Hoe dan ook, we stapten uit, waren vriendelijk tegen elkaar, meneer van het busje reed een stukje achteruit en zie, geen schade!
Ik gleed verder de straat af naar de apotheek en besloot dat de supermarkt wel een dagje kon wachten. Veilig thuiskomen is ook een ding.
Eenmaal veilig thuisgekomen pakte ik eerst de camera, want echt, zette toen een kopje thee en deed een spelletje met Kleuter voordat ik in de keuken een soepie ging brouwen. Ondertussen blééf het maar sneeuwen. Vriendje besloot naar huis te fietsen (vanuit Amsterdam!) en werd onderweg door niet één auto ingehaald.
#strooizoutop #fail
en natuurlijk
#ns #fail
Kleuter en ik aten een happie, ik dacht aan oma, het hield op met sneeuwen en het uitzicht is hier nog nooit zo mooi geweest.
Iets voor half tien kwam Vriendje thuis.
Ik weet niet precies waarom, maar wat een dag.
18 Comments »
RSS feed for comments on this post.
hebben ze nu verkering ?lopen ze nu met elkaar ?
gelukkig geen schade…
tomatensoep zeker ?
hoever is dat wel niet ?
wat ’n fijne grote letters had je toen nog…
(…)
Comment door Anders — 06/01/2010 #
@anders, nee joh. ze zijn vijf! =)
en natuurlijk tomatensoep. want lekker. en gezond.
(je vond ’t echt niet wat hè? ; )
en dat is wel
nietveertig kilometer.en ik heb nu iets
grotereminder kleine letters dan een tijdje terug. maar niet zo lomp groot als toen, nee.Comment door de mama — 06/01/2010 #
Nouja zeg, jullie daar sneeuw en wij gewoon helemaal niets, geen vlokje dus, gewoon echt niets!
Wel geschaatst vandaag, de kinderen dan.
En wat heerlijk, zulke kleutervriendschappen. En ook om te horen dattie zo lief was. En ook weer met z’n allen thuis. En ook jullie uitzicht.
(Ben niet jaloers, maar stiekem wel een beetje)
Comment door Andrea — 06/01/2010 #
Het is hier ook een witte wereld. En hoe mooi het er ook uitziet, praktisch is iets anders. Ik zag beelden op AT5 van schuivende auto’s. Verstandig dat Vriendje ging fietsen. Alleen wel ontzettend ver!
Comment door Eline — 06/01/2010 #
zag net dat alles nog vast zit door de sneeuw, maar sneeuw is geweldig, toch, ondanks allerlei ongemak wordt ik altijd weer blij van sneeuw dus kan me je gevoel van wat een dag voorstellen 🙂
hier geen verse vandaag op 3 vlokjes na, maar nog steeds een dik pak sneeuw van zaterdag.
Comment door geertje — 06/01/2010 #
Super, een speelafspraakje met z’n meissie. Leuk hoor. Er zullen er nog veel volgen wed ik.
Jouw oma, mijn oma, bijzondere vrouwen.
Comment door Toaske — 06/01/2010 #
Wat een FIETSHELD , vanaf Amsterdam !!!!!!!!!!
Hoeveel km is dat ?
iig voor mij veel te veel, heb deze week maar 2 km gefietst.
Mooie foto van de binnenplaats.
nog veel sneeuwplezier gewenst .
Comment door Henny — 07/01/2010 #
Het had hier ook flink gesneeuwd, wel mooi die grote witte vlokken. De kinderen zijn een iglo aan het bouwen.
Comment door Pascal Summer — 07/01/2010 #
en vandaag weer zo’n dag ?
de sneeuw ligt er in ieder gaval nog…..
genieten…
gaat ie vandaag weer terug op de fiets of rijden de treinen ??
Janneke
Comment door JantjeDee — 07/01/2010 #
haha, twordt er dus toch ook nog geen lente zie ik 🙂
Comment door jennifer — 07/01/2010 #
Bij ons heel weinig sneeuw, maar het schijnt dit weekend extra hard te komen…
Comment door Chinouk — 07/01/2010 #
Jeetje wat een dag 😉 vandaag wel boodschappen gedaan?
Comment door Laura — 07/01/2010 #
En ook: wat een nacht! Om kwart voor twee vannacht waren de files rond Amsterdam eindelijk opgelost.
Wat heerlijk, dat kleuter zo’n fijne “relatie” heeft.;-)
Comment door Trui — 07/01/2010 #
gelukkig viel de schade mee. Ik zou me dood geschrokken zijn.
die sneeuw, ik vind t zo mooi, maar elke dag erdoor met de fiets maakt dat ik wil dat t een graad of 20 gaat dooien.
Comment door Maurice — 07/01/2010 #
en het is zo mooi droge kou, dus niet al die vieze troep op de weg.
-6 en een berg sneeuw!!!!wauw!
Ik kreeg er helemaal ijsvrij(van school)voor.
Comment door maureen — 07/01/2010 #
Sneeuw is LEUK! Behalve als je op de ring van Amsterdam stond gisteravond. Ikke niet gelukkig! 😉
Zelf had ik ook een liefde die als kleuter begon. Duurde de hele basisschoolperiode. In de eerste klas ging hij verhuizen. 10 jaar terug heb ik hem nog gezien. Hij blijft speciaal. De klik was er gelijk weer. Heel bijzonder. Het is dat ik Pat heb… hihi 😉
Hoe dan ook: echt GAAF dat kleuter zo’n leuk vriendinnetje heeft!
En: Oma’s zijn Top.
Comment door Jolanda — 07/01/2010 #
Mooie foto’s en gelukkig geen schade met de toet zeg…… Hier is beduidend minder gevallen. En applaus voor vriendje. Hoe kwam hij aan die fiets eigenlijk?
Thomas was gestrand met de trein op Leiden Centraal.
groeten Inge
Comment door Inge — 08/01/2010 #
tjonge, het lijkt siberië wel. Maar wat een mooie omgeving zo he._?
Comment door Plato — 08/01/2010 #