.I love the dreams you can’t remember
januari 2, 2010 on 10:38 pm | In ge | 23 CommentsWat maakt een herinnering? Hoe komt het dat ik me tot in de kleinste details herinner hoe ik in het gymzaaltje van het Kwetternest rondjes rende, hoe ik me voelde, hoe het licht naar binnen viel, de kleuren en alles, maar geen idee meer heb met wie ik daar rende. Ja, met m’n kleuterklasgenootjes. Maar wie waren dat? En er was ongetwijfeld een juf bij, maar was het juf Katja? En wat deed ik de rest van dat jaar?
Hoe kan het dat je een relatie met iemand kunt hebben, een liefdesrelatie, en je daar later weinig meer van weet?
Er zijn mensen die van hun hele jeugd niets meer weten en er zijn mensen die beweren zich te herinneren hoe ze geboren werden.
En dan zijn er nog de herinneringen die geen herinneringen zijn. Die ene foto met dat verhaal. Nadat je het twaalf keer had gehoord, dacht je dat je het je herinnerde.
Wat maakt een herinnering?
I’m asking.
23 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Dat is psychologie zeg…. ff mijn studie ophalen… Een herinnering, is een ervaring uit het verleden die in het geheugen is opgeslagen, en die men zich voor de geest kan roepen. Ervaring of kennis wordt in het langetermijngeheugen opgeslagen en weer kan worden teruggezocht. Herinneringen vormen het bewustzijn. Herinneringen zijn niet altijd betrouwbaar.
Comment door Marijke — 02/01/2010 #
Het geheugen werkt heel apart. Het hebben van kinderen brengt wel heel veel terug merk ik. Bij iedere leeftijdsfase van mijn kinderen herinner ik me dingen die ik zelf ook meemaakte op die leeftijd. Dingen die ik eigenlijk helemaal vergeten was. En dat vind ik het vreemdst; herinneringen die jaren wegblijven en dan ineens opduiken.
Comment door Tina — 02/01/2010 #
Ik herinner mij dingen omdat ze aan mij verteld zijn.
Maar zelf herinner ik het mij niet.
Ik herinner mij veel, maar lang niet alles.
Ik herinner me dingen aan de hand van foto’s.
Maar.
Ik herinner me geuren en kleuren, maar niet het beeld erbij. Kan ik uren over doorgaan.
Doe ik niet.
Comment door Aukje — 02/01/2010 #
hm… toevallig ’n heel gesprek met I over gehad, net..
bizarrr…
Comment door sana — 02/01/2010 #
Jeetje, precies de reden dat ik in therapie ben;)
Oh en supergave kopfoto. Heb voor het eerst sinds weken weer een borreltje op, en het eerste wat in me op komt is: Blind, doof en doofstom….i know. Maar hij is super…
Comment door maureen — 03/01/2010 #
Tja, je weet hoe ik daarover denk. Ik logde er laatst over.
Mooie kopfoto, maarre geen horen, zien, zwijgen maar zien, horen, zwijgen? 😉
Comment door Toaske — 03/01/2010 #
D
Comment door jennifer — 03/01/2010 #
idd moeilijke kwestie. Manlief heeft hopen ‘herinneringen’ die geen échte herinneringen kunnen zijn, maar via horen of foto’s en het brein die er hier en daar wat bij breit. Toch zijn ze voor hem echt. Eng vind ik dat.
Ikzelf heb vrij weinig herinneringen. Niks uit de kleuterklasjes, van de juffen of de kindjes, wel van op de speelplaats. Zal wel leuker zijn geweest zeker?
Comment door jennifer — 03/01/2010 #
Lastig… ik heb geen idee omdat ik me zelf zo weinig van alles kan herinneren. Soms ben ik morgen alweer vergeten wat ik vandaag deed.
Comment door Ruthy — 03/01/2010 #
Tja, ik heb een paar zwarte gaten in mijn herinneringen. Hoe hard ik ook probeer, ik kan me niets herinnenren wat in die gebieden ligt. Het is een complex iets, geheugen. Stel je vraag eens aan een neuroloog. Of een nerdoloog hehe
Comment door Redstar — 03/01/2010 #
Ja, een intrigerend fenomeen Inge, je wel allerlei omgevingsdetails herinneren, maar geen gezichtjes of namen. Ik herinner me gezichten, houdingen en manieren van doen van een aantal klasseleraren, maar slechts een vaag gezichtscontour van een enkele klasgenoot. Wat staat waarom gegrifd of is uitgegomd of met zo’n borstel weggeveegd? Ik ken de naam en het enkelvoudig portret van misschien drie jeugdvriendjes, maar dat is alles. Wat je je herinnert, moet denk ik verbonden zijn met zeer persoonlijke indrukken, ervaringen en emoties > kinnderen uit hetzelfde gezin (en hetzelfde karakter van opvoeding) hebben zelden identieke herinneringen en toch zijn ze elk van evenveel waarde (niet gelijk aan waarheid). Herinneringen vervormen niet alleen, we laten er soms ook uit weg wat we wel weten, we maken er een apologie van. Daniel Schacter schreef er een fascinerend boek over. En de socioloog Gerard Nijhof schreef een prachtig boekje over de betekenis van levensverhalen.
Maar: “Vertel eens, hoe was jouw 3 januari 2009?” Mijn hemel, hoe kom ik bij de werkelijkheid van die dag? Vraag over 10 of 20 jaar aan Jonah wat hij zich herinnert van zijn vijfde verjaardag en of hij dat direct uit zijn hoofd wil opschrijven. Daarna zeg je,’zullen we eens kijken wat je Mama erover schreef?’ (Al weet je niet wat jij in je beschrijving wegliet, toevoegde (aan beleving) of verfraaide.)
Comment door Marius — 03/01/2010 #
sjee ja, wat Aukje zegt wel. Ik heb min of meer één groot zwart gat van vroeger. Alleen negatieve ervaringen herinner ik me. En geuren en kleuren doen bij mij veel…
Ook de herinnering aan mijn lieve kleine baby’s (want het schijnt dat het toch echt ooit baby’s waren) blijft slechts levendig door de foto’s. Enik wil ze zo graag vasthouden, maar ze ontglippen mij steeds meer. Net als met de jongens zelf trouwens…
Comment door Jis — 03/01/2010 #
Ik ben jou in ieder geval niet vergeten, de beste wensen voor 2010!
Comment door Pascal Summer — 03/01/2010 #
Leuk!
Dat vraag ik mij dus ook af.
Grappig dat Jis ook schrijft dat ze alleen negatieve ervaringen herinnert. Hoewel.. aan negatief wil ik ook indrukwekkend toevoegen.
Over dat geboren worden. Pat zegt ook altijd dat hij het gevoel heeft iets te herinneren van de baarmoeder enzo. Haha. Tja… verder is zijn geheugen vooral heel mannelijk. Ik weet allerlei details na een feestje. Pat weet.. alleen of het gezellig was. 😉
Comment door Jolanda — 03/01/2010 #
Je geest kan je soms best voor de gek houden. Dan denk je inderdaad dat je je iets herinnert, blijk je het gewoon van iemand anders gehoord te hebben. Of op een foto te hebben gezien.
Comment door Eline — 03/01/2010 #
The mind is a funny thing, it works in mysterious ways.
But asking is good.:-)
Comment door Trui — 03/01/2010 #
De herinnering is of een gemaakte herinnering die is blijven hangen of het is een aangemaakte herinnering, doordat het verhaal zo vaak is verteld. Toch kunnen ze beiden een leugen neerzetten, dat wil niet zeggen dat het onwaar is, maar de gebeurtenis is de euforie van een moment en de ander die daar bij is geweest heeft op dat moment een andere herinnering (aan)gemaakt. Hoe beleeft men de smaak van kaas, cake, cola, jus d’orange, hoe beleeft men een lied, film of de wereld in zijn geheel. Jouw belevenis is anders dan mijn kijk op dingen. Herinneringen zijn eigenlijk net zoals indianenverhalen. Alleen in jouw geheugen zijn ze door de jaren heen gefilterd en geslepen en precies zo naar jouw eigen smaak ingevuld, daarom is het lastig om hier iets over te zeggen, maar misschien is het niet waar wat ik zeg en denk ik dit maar?
Comment door Erwin Troost — 03/01/2010 #
Herinneringen heb ik niet veel van vroeger, er zijn specifieke dingen die ik me meen te herinneren maar het kan ook zijn doordat ze zo vaak verteld zijn dat het inderdaad een eigen beeld is dat geschept is.
Comment door Kids Vaessen — 03/01/2010 #
Herinneringen van vroeger heb ik zeker. Door iets wat ik hoor of zie komt veel vaak weer even boven.
Comment door Loezju — 03/01/2010 #
zware kost hier 😉
herinneringen, zijn dat niet dingetjes die gewoon erg veel indruk op je maakte.
bijv de eerste schooldag op de kleuterschool liet moeder me alleen, ik herinner me die hele dag nog. voor de rest nauwelijks iets nog vd kleuterschool..
o ja toen ik 2 tandjes verloor.
Comment door Maurice — 03/01/2010 #
Soms kan zelfs een geur een bepaalde herinnering oproepen. En dát kan toch weer niet zijn omdat dat zo vaak aan je verteld is…….
Mijn eerste herinneringen zijn vanaf de kleuterschool, 4 jaar dus ongeveer……
Comment door Inge — 03/01/2010 #
iedereen bedankt voor zijn/haar bijdrage =)
Comment door de mama — 04/01/2010 #
Misschien de intensiviteit waarmee je bepaalde dingen beleeft. De intensiviteit die maakt dat het niet in je onderbewuste- maar in je bewustzijn wordt opgeslagen. Meer weet ik niet.
Ik heb het gevoel dat ik hier na sluitingstijd ben binnen komen wandelen. 🙂
Comment door Plato — 05/01/2010 #