I’m not the only one starin’ at the sun
februari 10, 2008 on 10:29 am | In Bla bla bla, Dit is nu | 27 CommentsZaterdagmiddag. Ik lig op bed. Vriendje’s laptop MacBook op schoot, in Windhoos-mode. Want. Safari en VuurVosje vernaggelen m’n code. Iets met Woorddruk.
Het zonnetje schijnt.
Ik wil naar buiten, maar. Zo goed gaat ’t nog niet. De pijn valt mee, maar moe. En bloeden. Ik hoef maar een paar dingetjes te doen en bloeden. En nu kan ik nog op bed liggen. Maandag moet Vriendje gewoon weer werken en ik dus ook. Dus ik blijf maar braaf liggen. Terwijl het zonnetje schijnt.
Vanuit het raam zie ik de auto van de mama van een leeftijdsgenootje van Peuter. Het autostoeltje voorin. Ze zijn met z’n tweetjes. In die drie jaar tijd heb ik de ‘papa’ nog nooit gezien. En daarvoor trouwens ook nooit, toen we haar wel eens tegenkwamen bij de verloskundige. Of die eerste keer in het ziekenhuis. Een zaal vol stelletjes en zij alleen met een vriendin. Toen dacht ik nog dat ze misschien gewoon lesbisch was waren. Of dat de papa door omstandigheden er niet bij kon zijn.
Ik denk aan mijn lieve, liefste vriendinnetje en haar makkertje. Dinsdagavond gaf ik ‘m nog een kadootje en een flesje. Dat ‘ie maar half leeg dronk. Wat gezien zijn omvang misschien maar beter was is ook, want hij geeft het begrip ‘bekspeentjes’* een nieuwe dimensie ! Het lekkerdje.
Hoe zij er ook niet op gerekend had, een alleenstaande mama te worden zijn. Hoe haar ‘vriend’ tijdens de zwangerschap, waar ‘ie in ’t begin Zo Blij mee was, het meer en meer liet afweten en uiteindelijk zijn zoon twee of drie keer vast heeft gehouden om vervolgens op te staan, de deur uit te gaan en niks meer van zich te laten horen.
En dan denk ik aan Peuter’s lieve oppas, waar ‘ie meer dan een jaar bijna elke week een paar fijne uurtjes doorbracht. In het kader van. Er Is Meer Op De Wereld Dan. De mama. Na een jarenlange relatie werd ook zij zwanger en verlaten door. Haar ‘vriend’. Wat is dat toch met die mannen sukkels ?
Ineens denk ik aan dat liedje van. Niemand laat z’n eigen kind alleen. En besluit dat je dan inderdaad ‘niemand’ bent, als je dat doet. Maar. Het zal je kind maar zijn !
Vlak nadat Henk, zo noemen we de big nobody niemand uit het verhaal van mijn vriendinnetje, zijn zoon voor het eerst vast had gehouden, kwamen ook zijn ouders even op bezoek. De ‘trotse opa’. En de oma. Opa wist te melden dat ‘ze met z’n allen goed voor dit mannetje zouden zorgen’. En kwam vervolgens nooit meer. Oma knikte slechts en liet daarna ook niks meer van zich horen. Maar ? Wat gaat er door je heen als je eigen kind zijn eigen kind in de steek laat ? Dat moet toch dwars door je moederhart snijden ?
Het zonnetje schijnt nog steeds, terwijl ik deze vragen maar even weer laat voor wat ze zijn en met een glimlach denk aan de nieuwe vriend van Peuter’s voormalige oppas en aan hoe gelukkig ook mijn lieve, liefste vriendinnetje is.
En aan hoe Peuter de ene na de andere droge luier scoort. Dankzij een zak vol beloningsauto’s van de tweedehands winkel. Werkt nog beter dan stickers.
En als Peuter al lang weer wakker is en een stukje gaat fietsen met de papa, rijden ze hier achter voor het raam langs. Zodat ik ze kan zien vanaf ’t bed. En even kan zwaaien. Terwijl ik typ. En het zonnetje nog steeds schijnt.
Zondagochtend. Ik lig op bed. Vriendje’s laptop MacBook op schoot, in Windhoos-mode. Want. Safari en VuurVosje vernaggelen m’n code. Iets met Woorddruk.
Het zonnetje schijnt.
Ik wil naar buiten, maar. Zo goed gaat ’t nog steeds niet. De pijn valt mee, maar moe. En bloeden. Ik hoef maar een paar dingetjes te doen en bloeden. En nu kan ik nog op bed liggen. Morgen moet Vriendje gewoon weer werken en ik dus ook. Dus ik blijf maar braaf liggen. Terwijl het zonnetje schijnt.
*Zo noemen we Peuter’s spekbeentjes. Die waar maar een beetje spek meer op zit. **Titel geleend van U2.
27 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Weet je dat ik, ondanks de pijn en het bloeden, soms toch weer een beetje met jaloezie meelees. Jij Peuter hebt en hij papa en zo daar toch maar een gezin is en ik slechts een hart wat vervuld is van ego, sores en morgen ook weer werken gaat, maar in een leeg huis thuis komt. Nee, het gaat niet slecht met mij. Maar alles is altijd het omgekeerde. You can’t always get what you want. Titel ontleend aan…
Comment door Erwin Troost — 10/02/2008 #
Heel erg sneu dat je me dat lekkere weer op bed ligt, maar inderdaad, ik kan je gedachtengang wel een beetje volgen. Jouw peuter heeft een papa en een mama en een lieve oma en opa die er helemaal voor hem zijn. En dat is echt rijkdom. Voor heel veel kinderen is dat verhaal heel erg anders. En nooit meer naar je kind omkijken? Voor mij, als moeder iets wat niet voor te stellen is.
Hopelijk houdt het bloeden nu snel op en ga je je wat fitter voelen. Doe maar rustig aan, dat zonnetje laat zich dit jaar vast nog heel vaak zien!
Comment door Tina — 10/02/2008 #
(Off-topic: even werd ik week door jouw reactie. Een hele dikke kus. Dankjewel. Dit zijn weinig woorden, maar betekenen alles)
Comment door Erwin Troost — 10/02/2008 #
Ik kan me ook echt niet voorstellen dat je je kind alleen laat…misschien dat het tussen de ouders niet werkt…maar het kind…nooit alleen laten. Bah.
Bloeden zuigt, en het is inderdaad veel te mooi weer om daar niet van te genieten. Hopelijk kan peuter dan weer een mooie samenvatting op bed geven over hoe het leven buiten was. Zo heb je dan toch nog een zonnetje binnen.
Comment door maureen — 10/02/2008 #
Hoi Inge,
Mijn paps en mams waren er ook altijd voor me. Ik heb dat altijd ‘heel gewoon’ gevonden als kind, maar zoals ja al schrijft, is het dat natuurlijk absoluut niet.
Ik heb veel liefde gekregen, misschien wél de reden dat ik het nu kan geven.
Als ik me alleen voel, denk ik even aan haar en hem. Mij pappa was heel stoer, geen sukkel. Heb ik geluk gehad.
Zomaar.
Veel sterkte, en knap maar gauw weer op,
niet af 😉
Comment door Maurice — 10/02/2008 #
Niet voor te stellen, ouders en grootouders die zo’n hulpeloos wezentje de rug toe keren.
Fijn ook hoe je schrijft over de weer zo gelukkige vriendin en oppas. Dat geeft de burger moed.
En mss troost het je, maar mijn kindjes zijn ook ergens met hun papa buiten terwijl ik alleen in mijn huisje zit. Binnen. Want hooikoorts.
Comment door Karen — 10/02/2008 #
Uh, niet alle mannen zijn sukkels dus 🙂
Ps: was jij het dan die zonder naam invullen een reactie achterliet bij mij?
JE reactie is hierdoor helaas onherstelbaar geworden..:-(
Comment door Redstar — 10/02/2008 #
Ik snap dat ook echt niet hoor, hoe kan je zo’n klein hummeltje nu in de steek laten. Hoe kan je zo hard en ongevoelloos zijn, dan ook niet te spreken van de zovele scheidingen die wij hier meemaken. Vreselijk. In ieder geval zijn je beide vriendinnen weer happily in love, zeker met dit lenteachtige weertje zullen de kriebels bij vele verschijnen, voor man en kind!
Comment door San — 10/02/2008 #
Balen dat je met dit mooie weer in je bedje ligt. Ook ik kan niet begrijpen dat iemand zijn kind alleen laat. Absoluut not done. Maar helaas, ook ik ken mensen die dit mee moeten maken.
Helaas hier vanmiddag niet naar buiten met Sven, want hij slaapt. De hele middag. Gelukkig is hij vanmorgen al even geweest 😀
Comment door Loezju mv Sven — 10/02/2008 #
Er zijn mensen die vrijwillig binnen zitten, dat snap ik dan weer niet. Maar sterkte vandaag nog, en er komen natuurlijk nog vele mooie, zonnige dagen na deze!
Comment door Jesca — 10/02/2008 #
Ik bedoel: er zijn ook… Andere mensen dus.
Comment door Jesca — 10/02/2008 #
Zondagmiddag. Ze ligt op de bank.
Geluidsman’s laptop op schoot.De televisie op één. Want. Er wordt geschaatst. In Berlijn. Niet in Zandvoort. Daar wordt gefietst. Door de geluidsman. En achteropgezeten. Doordat jongentje van de speelgoedauto’sde peuter… Het zonnetje schijnt.Ze wil naar buiten, maar. Zo goed gaat ‘t nog niet. Ze is (
alleshet) moe. Morgen moet er weer gewerkt worden. Dus blijft ze maar braaf liggen. Terwijl het zonnetje schijnt. EnSven KramerHåvard Bøkko z’nschaatsenveters nog ’s straktrekt…Comment door Anders — 10/02/2008 #
Het is op dit moment heerlijk toeven buiten. Jammer dat jij alleen achter glas kunt genieten, maar straks komt peuter thuis en die vertelt je dan de mooiste verhalen. Zo wordt het voor jou eigenlijk een beetje dubbel genieten. Ok, het blijft behelpen, maar je hebt even geen andere keus.
Helaas zijn er steeds weer mannen met het principe: alleen de lusten, maar beslist geen lasten!
Comment door trui — 10/02/2008 #
Blijf jij maar lekker liggen, morgen ‘moet’ je weer! En wij gingen in de zon naar Madurodam, met Pluk zingend achter in de auto schijnt de zon altijd!
Comment door Marijke — 10/02/2008 #
@tina : rijkdom. is het woord.
@erwin : 😀 (en de rest heb ik al
gezegdgeprobeerd te zeggen. en je bent een goed verstaander)@maureen : ik heb hier idd alle dagen al zon. binnen. 😀 JULLIE NU OOK !!!
@maurice : same here. mijn papa was en is ook geen sukkel, maar een Kanjer. let’s hear it for the good guys !
@karen : jij gaat ook heel gelukkig weer zijn. daarom zet je de stappen die je nu zet, toch ?
en hooikoorts zuigt. heb er wel goede medicijnen voor (tegen). jij niet ?
@redstar : zou goed kunnen. op vriendje’s laptop is ’t allemaal net ff anders en mss over ’t hoofd gezien dat mijn naam/info niet inge-vuld was… ?
@san : één weer in love, de ander gelukkig met zichzelf en d’r zoontje en d’r vriendinnen en d’r baan en al wat meer waar je gelukkig van/ mee kan zijn. was die oppas trouwens al die jaren ook. gelukkig. maar deze nieuwe vriend voegt daar wel wat aan toe ! 😀
@loezju : hahaha zulke middagen ook al zo vaak meegemaakt, het mooiste weer van de wereld, bij wijze van spreken dan 😉 en een Peuter die slaapt. en slaapt. en slaapt.
@jesca : heb wel even paar keer in de deuropening gezeten om het zonnetje even live te voelen hoor ! en kom maar op met die lente !!!
@anders :
ff zonder strepen.Peuter zit niet àchterop, joh ! die fietst Heulemaal Zellûf ! en met dit weer binnen schaatsen kijken 😆 met een waterijsje d’r bij ? 😉@trui : maar wat een boel ‘lusten’ mist dat soort mensen. die weglopen van. de ‘lasten’.
@marijke : ik kan me er wat bij voorstellen ! heb zelf ook zo’n live autoradio 😉
Comment door de mama — 10/02/2008 #
jammer dat je nog zo weinig kunt doen, neem jezelf goed in acht! Anders zit je straks met de “gebakken peren”. Ik heb het nooit gesnapt dat ouders hun kind “achterlieten” ik ken zowel vaders als moeders. Fijn dat er toch weer nieuwe liefdes in hun leven komen!
Comment door Willian — 10/02/2008 #
Dat zijn nou van die dingen waar ik niet over na kàn denken! Hoe je je eigen vlees en bloed zo aan de kant kan gooien. Ik maak het van dichtbij mee, maar zo’n kind heeft er dus ‘later’ onwijs veel last van! (dat is wat ik zie) En dat doet zeer.
Maar morgen hé..morgen geven ze nòg zulk mooi weer op, misschien lukt het dan? Ik hoop zo voor je dat het morgen überhaupt allemaal lukt! Denk anders aan mij, dat ik ‘moet’ feesten terwijl ik eigenlijk in bed wil kruipen 🙁
Maar ja..je kìnd hé, daar doen wij dan weer àlles voor!
Comment door annemarie — 10/02/2008 #
Ik heb weinig toe te voegen aan wat je schrijft. Zo mooi, zo eerlijk, zo kwetsbaar. Ik hoop in ieder geval dat je je snel weer beter/fitter voelt!
Comment door Toaske — 10/02/2008 #
Maar goed dat er veel mensen zijn die zich er niets bij kunnen voorstellen om hun kind ‘gewoon’ achter te laten.
Ik krijg al pijn in mijn hart als ik ouders van een ernstig ziek kindje zie. Of ouders die hun kind hebben verloren. Dan denk ik aan mijn eigen lieffies, en dat ik zo enorm blij en gelukkig ben met die twee. En dat ik ze voor geen goud wil missen. En dat ik me dus ook níet kan voorstellen dat iemand zoiets wil missen. Het papa/mama zijn.
Vriendje ging laatst een weekendje weg. Hij voelde zich ‘een zeeman’. En had al moeite met het achterlaten van zijn gezinnetje, en het was maar voor twee daagjes… :-S
Comment door Mimi — 10/02/2008 #
Pas maar goed op jezelf. Die vermoeidheid blijft nog wel even! Ik hoop dat het snel wat beter met je gaat. Ik ben zo blij dat Dunya wel een papa heeft. Hij stapt ook elke avond de deur uit en is zo hele weekends weg. Maar hij is er wel heel vaak en knuffelt haar en geeft haar de fles. Hij doet haar in bad en doet spelletjes met haar. Toen ik zei dat ik zwanger was haalde hij nog net niet zijn schouders op dus dacht ik oke, graag of niet. Dit kindje is bij mij zo gewenst dat ik het desnoods allemaal alleen ga doen. Dus dat hij zo’n lieve papa zou zijn had ik nooit verwacht. En ik ben er zo blij mee. Dat ik gerust twee weken in het ziekenhuis kon liggen en Dunya al die tijd bij papa kon zijn en dat hij zo goed voor haar zorgde…. fantastisch gewoon.
Comment door Henrike — 10/02/2008 #
Hibiscus Chinensis, als ik me niet vergis. En meisje, pas goed op jezelf. Wordt snel beter.
Comment door Jan Hamelink — 11/02/2008 #
Het lijken wel Chinese rozen en dan klopt Hibiscus in ieder geval………..
Wat heb je je dag weer mooi omschreven. ieder woord klopt gewoon. Ik ‘zie’ je zitten op het bed……..
Ik was weken na de operatie nog moe. Zo’n narcose legt je hele systeem lam……..
Ik bel je van de week nog ffies, oke?
liefs Inge
Comment door Inge — 11/02/2008 #
Inderdaad ongelofelijk dat mensen hun eigen kind in de steek kunnen laten. Bizar. Gelukkig hebben beide het geluk weer gevonden!
En jij heel veel sterkte, flink balen om met dit weer op met te moeten liggen.
Comment door Marieke — 11/02/2008 #
Ik begrijp die vaders niet. Geen enkel weldenkend mens zal ze kunnen begrijpen. Nooit.
Als je nog bloedt, moet je je morgen wel rustig houden hoor. Niet gaan forceren. Kun je niet een paar dagen hulp krijgen. Oei, Plato, niet mee bemoeien, ze weet het zelf wel.
Comment door plato — 11/02/2008 #
@plato : zou
andersbest lekker zijn, maar helaas helaas. iedereen moet werken natuurlijk en zelfs de mensen die niet hoeven te werken zijn druk, druk, druk. en wonen natuurlijk allemaal op minstens 2 uur rijden. en op days like these baal ik daar best van. dat we hier aan de rand van de duinen wonen…Comment door de mama — 12/02/2008 #
@plato : en ergens hoort daar een ‘ook’ nog tussen 😉
Comment door de mama — 12/02/2008 #
Brrr, niks gedaan, in bed blijven met dit weer. En ja, het is ook niks gedaan, dat bloeden (ken ik, ook wel gehad na een andersoortige operatie in dezelfde regio). Maar je kent je zegeningen, en mèns, wat schrijf je daar toch top over!
Zo zeg. Dat prachtige snoetje dat je op de wereld hebt gezet heeft een basis, en wat voor één, wat jij!!
Comment door richtsje — 12/02/2008 #