.ik herinner me
november 5, 2009 on 10:37 pm | In ge | 17 CommentsDie eerste theelepeltjes suikerwater die ik mijn eerste neefje gaf. Hoe de warmte van zijn pasgeboren lijfje door de badcape en mijn t-shirt heen mijn hart vulde. Hoe zijn hoofdje voelde op mijn arm. Hoe hij bij mij hoorde en ik bij hem. Voor altijd.
Zijn eerste verjaardag. Hoe ik niet helemaal fit was en maar op de bank was gaan liggen. Met zijn broertje op m’n borst. Weer die warmte van een baby die me zo rustig maakte en alles goed. Zijn dikkebolletoetwangen en pretoogjes die dag. Mijn dankbaarheid voor dit alles.
Mijn verjaardag, nog geen maand later. Hoe hij z’n eerste stapjes zette. Hoe trots ik was. Hoe z’n broertje op schoot lag bij mijn vriendinnetje. Maar dat het mijn neefjes waren. Hoe het voelde om Tante te zijn.
Het telefoontje. Dat nummer drie geboren was. Hoe trots de twee oudsten daar op de bank zaten, met hun broertje op schoot. Hoe ik vol schoot. Zelf en m’n fotorolletje.
Hoe ik genoot van die kleine handjes in de mijne, elke keer weer. Van elk uitje dat ik met ze maakte en elke minuut die we samen doorbrachten, in de speeltuin om de hoek, op de zolder, liedjes zingen, dansjes maken en spookverhalen vertellen met de gordijnen dicht.
Nummer vier. Hoe snel het ineens ging. Zo was ‘ie geboren en zo kroop ‘ie rond in de zandbak achter ’t nieuwe huis. En ik zat er weer bij. En bovenop met de camera.
De logeerpartijtjes. Hoe d’r eentje expres boeren stond te laten in m’n minikeukentje en hoe ik m’n lachen niet in kon houden, een ander z’n strippenkaart vergeten was, waardoor we de bus misten en hoe ‘ie Alice Deejay (ofzo?) voor me ging zingen en dansen bij de bushalte. De dartpijltjes, dat zien ze nooit, weer een ander in z’n pyjama helemaal blij met de kadootjes van Tante De Sint, die viersoortenkaaspizza (bah!) en hoe ik die nacht naast m’n eerste neefje in bed kroop en ‘m Zo Groot vond. Zo Ontzettend Groot.
De Liefde. Die ik voor het eerst voelde toen ik uit de trein stapte en Zus zag zitten en even in paniek raakte, want ik zag haar buik niet, maar hij was er nog wel. Die me dikke tranen deed druppen op het papiertje waarop ik mijn eerste brief aan mijn tweede neefje schreef. De Liefde die er altijd is, ook als we elkaar veel en veels te lang niet zien. De sprongetjes die m’n hart nog steeds maakt als ik hoor dat er eentje geslaagd is voor z’n theorie, het goed doet op school, dikke pret heeft gehad met z’n vrienden of een beetje verkering heeft.
Jullie.
Speciale editie voor mijn neefjes. Naar een idee van.
17 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Die neven hebben geboft met tante Inge!
Comment door Toaske — 05/11/2009 #
Mooi! Ik krijg er kippenvel van.
En het is niet koud hier.
Comment door Cisca — 05/11/2009 #
pfff mooi geschreven hoor heel ontroerend….slik
Comment door ilse — 05/11/2009 #
Super zo’n tante! Die neven van je boffen ontzettend.met je!
Comment door Nathalie — 05/11/2009 #
Ben gek op herinneringen. Helemaal als ze zo mooi zijn verwoord. Ik zeg altijd, ik wil mijn kinderen graag mooie herinneringen meegeven.
Comment door Mimi — 06/11/2009 #
Oh, die wordt vast wel geplaatst 🙂
Zo mooi weer Inge.
Die van mij staat er ook tussen, gezien?
Comment door Aukje — 06/11/2009 #
Die neven van je. Je hebt er regelmatig over en hoe trots je op ze bent en hoeveel je van ze houdt en je ze mist.
Ik denk dat die neven van je zitten te glimmen van trots als ze dit lezen en eigenlijk he, zou het wel ‘vet cool’ zijn als die neven nu ook eens een: ik herinner me blogje schrijven, als gastschrijvers op keklog met herinneringen aan hun tante. ideetje?
groeten Inge
Comment door Inge — 06/11/2009 #
…………….lief……….
……..mooi verwoord………..
……….prachtig…………….
XXX
Comment door je Zus — 06/11/2009 #
Dat gevoel toen ik mijn nichtje voor het eerst uit het bedje mocht halen en ze naar me lachte. Onbeschrijflijk mooi.
Comment door Aukje — 06/11/2009 #
Geweldig. Vier grote neven. Wat een geluk hebben ze met jou als tante!
Het meest verbaas ik mij trouwens over:
Zijn eerste verjaardag. (…) Met zijn broertje op m’n borst.
DAT IS SNEL!!!!
Wij hebben hier in het dorp ook een gezin met 4 jongens zo dicht op elkaar. Dat is zo’n super leuk gezin! Het is zo gaaf om die gasten met elkaar te zien. Wat ze weer in elkaar geknutseld en getimmerd hebben voor de koninginnedagoptocht bijvoorbeeld. Echt fantastisch. Uit een jongensboek.
En jij hebt gewoon zulke neven!! Geniet er van!
Comment door Jolanda — 06/11/2009 #
Geweldig! Al die knullen!
Comment door Annemarie — 06/11/2009 #
en al die herinneringen die blijven 🙂
(ik drukte te snel..haha)
Comment door Annemarie — 06/11/2009 #
Samenvatting van dit log:
jij wéét wat leven en liefhebben inhoudt!
ben benieuwd naar 1oo3
Comment door Maurice — 06/11/2009 #
Dat bedoel ik nou. De warmte waarmee je schrijft, dat is echt jij. Zo mooi. Daarom lees ik zo graag.
Comment door Plato — 06/11/2009 #
mooi
liefdevol
Comment door Jetty — 06/11/2009 #
zal toch mn zusje eens zeggen dat ze eens een neefje voor me moet maken….lijkt me heerlijk
Comment door maureen — 06/11/2009 #
@toaske, dat hoop ik toch!
@aukje, ja joh. al lang. bedacht me door jouw reactie wel dat ik deze idd wel ff daar neer kon plempen ook. volgens mij ligt ’t daar echter wel een beetje (boel) stil?
@inge, hoe oud is thomas nou? zie je ’t voor je, een gastlogje? ; ) hahahaha
@jolanda, dat was zeker snel! er zit anderhalve maand tussen ze. (broertje ook nog ’s 6 weken te vroeg geboren) ze zijn nu 19, 18, 15 en 13 =)
@maurice, wou schrijven/ moet ineens denken aan ‘met dank aan de kinderen’ http://www.keklog.nl/?p=547
@plato, dank je.
@maureen, hahaha ja doe dat ; )
Comment door de mama — 06/11/2009 #