geen vinger in de pap
januari 19, 2008 on 11:21 am | In Over mezelf, Zucht... | 59 CommentsAnd every popsong on the radio
is suddenly speaking to me…
Ani.
Zo gaat dat met die dingen. Als je net verliefd bent, of net niet meer, hoor je alleen nog maar liedjes die daar over gaan. Snif. Als je bang bent voor een miskraam, zie je ineens alleen nog maar acht-maand-zwangere vrouwen en als je net (weer) alleen bent, zie je alleen maar setjes. Of als je net (weer) een setje bent, zie je alleen maar heel veel hele aantrekkelijke vrijgezelle mannen.
En nu bestaat mijn leven dus voor een groot deel uit pap. Het soort dat je niet kunt eten en, nog erger, het soort waar je geen vinger in hebt. Pap 1 lijkt ineens het hoogst haalbare doel in het mijn leven uitstrijkjes en pap 4 is de verwezenlijking van het monster onder mijn bed. Intussen zit ik met mijn tijdelijke pap 3(a ! a!) uitslag te wachten. Op. Zeg het maar…
En ik wil een vinger in de pap. Spreekwoordelijk dan. Maar zo werkt dat niet. Eenmaal in de beugels ben je overgeleverd áán. Je kunt hopen dat diegene die in je zit te wroeten niet met een zesje geslaagd is, maar dan houdt het ook op. Beelden van Grey’s Anatomy schieten door m’n hoofd en ik word er niet geruster op.
Het stukje weefsel dat ze weggehaald hebben, wordt opgestuurd náár. Weet ik veel. Wat voor prutsers daar werken. Overal zitten mensen die hun werk niet naar behoren doen. Als er iets is wat mij met de jaren steeds duidelijker is geworden, is het dat wel. De huisarts die mij belde, was, zo bleek achteraf, ook allesbehalve volledig op de hoogte. (En hij was nog wel één van mijn (slechts twee) favorieten. Omdat hij zo kek was toen m’n zelfoplossende hechtingen niet zelf oplosten, maar hechtten. Aan In mij. En omdat hij me de keus laat liet. Altijd. Tot laatst, dus.)
Maar zo gaan die dingen. Je levert Peuter de Liefde van je leven af aan de deur waarachter hópelijk een jufffie hart voor d’r werk heeft. Zeker weten doe je het niet. Je moet vertrouwen.
Hebben.
Voor tien, lijkt het wel, soms.
En wachten duurt lang.
En ondertussen film ik me werkelijk waar een slag in de rondte het donker (want het lijkt ineens of alles wat Peuter vooral ’s avonds of ’s ochtends als het nog niet licht is doet nòg veel meer specialerderder is dan het altijd al was ?) en vind die filmpjes vervolgens dan toch echt wel tè donker om hier te plaatsen. Maar binnenkort zullen jullie er toch aan moeten geloven. Dat het hier weer over Peuter gaat… En nee, jullie krijgen daar(over) géén vinger in de pap ! Lekker puh.
*Een beetje een chaotisch logje. Met al dat gekras en cursief gehannes. Sorry.
59 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Het was allemaal een beetje druk en heb hier dingen gemist. Ik ga dan ook even heel oneerbiedig om en door alles heen; ben je OK, Inge?
Comment door Jan Hamelink — 21/01/2008 #
Hoi Inge, ik was ook even een tijdje hier niet geweest, lees ik ineens allemaal enge dingen. Heel veel sterkte en hopelijk een goede uitslag. Ik zal aan je denken.
Comment door Gerhard — 21/01/2008 #
zo…bijgelezen…
wat kan er toch veel gebeuren in een week van een mensen leven…
lijkt wel een roller coaster..
stuurloos…
en jij zit gillend in het voorste wagentje…
wapperende haren..
mag het wat langzamer???
nee…we gaan nu hard…omhoog…en weer omlaag en…
meis…
ik denk aan je…
ergens ben ik daar om je hand vast te houden..
liefs janneke
Comment door J@ntje op 't werk — 21/01/2008 #
Hallo Inge, hopelijk een goeie uitslag voor jou.
Wat L. betreft, zij kreeg dus een miskraam na een 8 of 9 weken. P. wist wel dat ze zwanger was, R had achteraf, na het auto-ongeluk nog een brief gevonden. Al die gegevens zijn in de post naar M. gegaan, maar blijkbaar is er iets misgegaan.. spijtig, want ik schrok wel toen ik het stukje zag staan. Voor de familie van P. zal het nu wellicht toch makkelijker zijn om af te sluiten ,vooral voor de mama die dus man , kind en moeder verloor in 3 maand tijd en nu verloor ze zogezegd nog het kleinkind in wording (waar ze héél dubbele gevoelens had naar de toekomst). R, tweellingbroer heeft het héél héél moeilijk, ook slaapproblemen. L en R , de oudere zus en broer lijken alles op hun manier te verwerken.
Zelf kon ik dit ook niet voorspellen , ging enkel op de hulpvraag van Peter in , die om wat begeleiding in heel het behandelingsproces van zijn vader vroeg (Kahler dus, ongeneeslijke beenmergkanker zoals ik heb).
Het blijft zwaar maar ik doe mijn best om Raf zo goed mogelijk bijkomend te steunen (hij kan maar 1 keer in de week bij een psychologe terecht)
Wat mij troost is dat ik, diep in mijn hart, weet dat Peter niet ongelukkig gestorven is.
M had me voordien geschreven : niemand meer helpen hé, alleen nog deze jongen… Ik kon het niet laten omdat hij nog zo jong was en ik dacht dat de papa 47 j de behandeling zou doorstaan zoals ik , na mijn diagnose (toen 41j) had kunnen doen… Het leven blijft onvoorspelbaar.
En ik … pluk de dag !
Voor jou hetzelfde gewenst, Pluk zoveel mogelijk mooie dagen als je kan !
Van harte
Comment door Lut — 21/01/2008 #
denk nou es niet gelijk aan het ergste menschh pap niet goed betekend niet gelijk kanker hoor , is een infectiegeval , let maar op !
eigenlijk heb ik je het al loggen geleden gezegd toen ik je medicatielijst zag !
nou even doorbijten , en zorgen voor iets wat je nog niet weet maakt je zieker als dat je ben . meis geloof me maar , komt goed !
dikke knuf ….o ja ..regen met bakken uit ??? grrrrrrrrrrrr tis hier bar en boos , maar we verven vrolijk verder 😉
Comment door lenie — 21/01/2008 #
Inge,
blijkbaar zijn hier dingen die ik ook niet snap, of mensen die helemaal anders interpreteren over wat de familie van Peter trof…
Mijn excuses als, wat ik schreef over de familie van Peter en over mij , tot misverstanden zou leiden. Jouw toestand of gezondheid heeft daar niks mee te maken , ik dacht dat dat wel duidelijk was en wou enkel antwoorden op de vragen waarmee je zat ivm het laatste weblogstukje van M.N.
Comment door Lut — 21/01/2008 #
@lut : is ok. en dank nog voor je uitleg.
Comment door de mama — 21/01/2008 #
Veel sterkte en geluk.
Niets zo onbegrijpelijk als het menselijk lichaam, de hormonen en alles wat er bij komt kijken.
En hopelijk tref je medisch personeel wat wel weet wat het doet.
Comment door Aad — 22/01/2008 #
Nou ik val hier met mijn neus in de boter zeg …wat heftig allemaal. Heb even zitten lezen hier en je log heeft me gegrepen; nee niet omdat je in een rollercoaster zit maar omdat je logjes zo leuk zijn geschreven. Ik houd je in de gaten 😉
Heel veel sterkte in deze spannende tijd. En dan moet je nog geduld hebben ook. Ik hoop, met alle anderen op een goede uitslag.
Comment door Loezju — 22/01/2008 #