.dweepzucht met het ergste
oktober 29, 2009 on 11:46 am | In ge | 29 CommentsAngst. Ik heb het geaccepteerd als onderdeel van mijn leven, eigenlijk al vanaf die eerste bloeding tijdens de zwangerschap. Tot die tijd, wist ik toen, had ik nooit echt begrepen wat Angst was.
Zelfs die keer op vakantie, toen ik dat knobbeltje ontdekte en bang was, had dat nog weinig met Angst te maken. Weet ik nu.
Mijn vier jaar oudere zus was banger dan ik. Vroeger. En dus schoof ik ’t briefje voor de jongen op wie ze verliefd was door de brievenbus en ruilde ik haar aankopen bij de Hema. Trok ik haar over die Grens zodat we samen zongen in de kerk toen papa en mama vijfentwintig jaar getrouwd waren en hield ik de microfoon en haar hart vast.
Ik was niet bang om voor mezelf op te komen, of voor anderen, ik sprong op het podium en deed m’n ding, toen al, ik vertelde de waarheid zelfs als ik wist dat er negatieve gevolgen zouden zijn en ik liep ’s nachts in het donker door het achterpaadje naar huis. Ik keek uit naar spreekbeurten en andere gelegenheden waar ik in ’t openbaar mocht spreken, dansen, zingen, vertellen, zijn. Ik was niet bang. Ja, hooguit voor een spin.
En toen werd ik moeder. Van de ene op de andere dag tel. De ene tel was ik nog een meiske met een twee zwangerschapstesten, de volgende was ik moeder. En Blij. En Bang.
29 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Zoals meestal in het leven: geen zoet zonder zuur. Dus ja, een kind is echt het allerallerallermooiste wat er is en ja, tegelijkertijd ben je daardoor zo kwetsbaar als ikweetnietwat.
Comment door esther — 29/10/2009 #
Gek he, hoe je ineens heel veel gevoelens erbij krijgt als je moeder wordt.
Want ook zo blij als toen, was ik nog nooit geweest.
Comment door Geartsje — 29/10/2009 #
Herkenbaar. Ik ben vader. En ook vaak bang. Steeds minder voor mezelf. Steeds meer voor de kinderen. Ook wel blij, soms. En dan weer te denken: alles draait om acceptatie. En loslaten. Dat zeg ik ook steeds. Maar nu zelf doen!!
Comment door Plato — 29/10/2009 #
Terwijl ik wel eens de angst heb om voor mezelf op te komen heb/voel ik die niet om voor mn kinders op te komen. Daar doe ik dingen voor die ik nòòit zou doen als het mezelf betrof. Verder krijg je er 1000-en 1 gevoelens gratis bij 😉
Comment door Annemarie — 29/10/2009 #
ach, ik vind het vreselijk zeg. Dat voortdurend bang zijn. Zoals nu met de schoolkeuze en of we hem versnellen of niet. Ik ben zooo bang om gewoon hun hele leven te verprutsen door één slechte beslissing (al besef ik wel dat dat ook overdreven is, het gevoel blijft). Bang elke keer dat we op straat komen of als er iemand van de jongens pijn heeft of ziek is…
Moeder zijn is lijden zei mijn moeder, maar ze had toch deels gelijk.
Comment door jennifer — 29/10/2009 #
heel herkenbaar. Met prinses imiddels een brugsmurfje heb ik er inmiddels wat minder last van. Maar Miniman, mijn zoon van 10 op de fiets door de straten…. spelen bij vriendjes…. ik houdt mijn hart vast….
Comment door sillyme — 29/10/2009 #
Hoi Inge
bang en angst zijn twee dingen die een mens kan hebben
bang en angst ik kan er met je mee spreken als man heb ik dat vroeger heel erg gehad.
Maar nu niet meer hoor
Groetjes Rinus
Comment door rinus — 29/10/2009 #
Dit is heel erg herkenbaar, je wordt zo kwetsbaar als je moeder wordt. Je kind, daar draait alles om en je kunt je niet voorstellen dat er ooit iets of iemand tussen jullie in komt. En toch, toch kan er zoveel gebeuren dat jij als mama niet in de hand hebt, wat je overkomt. En dat vind ik ook heel erg akelig!
Comment door Toaske — 29/10/2009 #
Prachtig geschreven.
Als er eenmaal een wezentje (of meer) van je afhankelijk is, is er ook de angst dat mooie te verliezen.
Comment door Adolf — 29/10/2009 #
weet je inge. Ik geniet van kinderen, óók van dat mannetje van jou op al die videos’s en hoe je over hem schrijft, zo liefdevol.
Ik trainde vroeger 3 jeugdteams in nuth, kleine handballertjes en dat was dé tijd van mijn leven, en de jeugdkampen die ik organiseerde: GEWELDIG met al die kinderen. Maar dat ik geen vader ben, dat geeft me nu ook vaak lucht, want ik denk dat iok retebang zou zijn dat ik t niet goed zou doen, of overbezorgd zou zijn, en vul maar in…
angst, is een vervelende emotie, in wat voor vorm dan ook.
ik heb r in mijn leven te veel last van gehad, maar nu haal ik heul veul (woord van jou gejat 😉 ) in!!!
Comment door Maurice — 30/10/2009 #
Ja. Precies zo is het.
Comment door Cisca — 30/10/2009 #
…onder de indruk van je woorden
Comment door Marijke — 30/10/2009 #
Eens. Helemaal eens.
Het is een prachtige gave van kinderen om je zo compleet te maken, maar het had iets minder confronterend gemogen.
Comment door Yvonn — 30/10/2009 #
Ik zou daaraan willen toevoegen: En blij. En bang. En blij. En bang (etc) 🙂
Comment door Jowi — 30/10/2009 #
Angst is gezond !
zorgt ervoor dat je denkt voor je kind….
moeder’s vooruitziende blik…
je moet het alleen wel onder controle houden..
je mag je niet alleen laten leiden door angst..
kom je de deur niet meer uit, savvie…
maar ja dan vliegt er een vliegtuig binnen..
;))
meis..
je bent een perfecte moeder,
met een gezonde dosis angst!
al herfstblaadjes verzameld ??
knufffff
Comment door JantjeDee — 30/10/2009 #
Mooie log.
Comment door Jolanda — 30/10/2009 #
jaja, nu ben je ineens niet meer alleen verantwoordelijk voor jezelf. gelukkig brengt dat ook een hoop leuke dingen met zich mee!
en wat heb je een ontzettend intelligente quote in je header!
Comment door wies — 31/10/2009 #
Dat wordt nog wat als ik moeder word…
Kan het me wel voorstellen hoor die angst. Je moet je er alleen niet door laten leiden. Niet goed voor jou en niet voor Kleuter.
Comment door Eline — 31/10/2009 #
heel erg herkenbaar, je kindje is toch ook gewoon je alles!!! En het mooie is, dat zo’n kind dezelfde niet-angst heeft als wij vroeger, toen we nog geen kinderen hadden, en dingen doet waar het moederhart van op hol springt.
Maar er komt een moment dat zo’n kind ook angst heeft…want stel je voor dat je je ouders zou moeten missen.
Comment door maureen — 31/10/2009 #
Heel erg herkenbaar hoor. Goed ik was misschien vroeger ietsiepietsie banger aangelegd dan jou, maar tegenwoordig zie ik over “iets” gebeuren…soms tot ergenis van manlief/ouders.
Tja en die extra gevoelens….ze zijn soms fijn maar soms ook zooooo onhandig…hahaha
Comment door Kids Vaessen — 01/11/2009 #
En toch is het een mooie angst. Denk ik. Want ik hoop het nog mee te mogen maken.
Comment door Marieke — 01/11/2009 #
Dit heb je mooi verwoord. Bij mij werkt het een beetje andersom. Vroeger was ik een angsthaas. Nu met mijn twee bloedjes durf ik ineens veel meer. Bijvoorbeeld de laatste ziekenhuisrolstoel wegkapen voor de ogen van een bejaarde man (die heus zelf kon lopen!), omdat jongste die nodig had omdat deze net geopereerd was aan zijn grote teen. Jaja. Angst overheerst ook in mijn leven, maar niet op zulke momenten. Gek hè … dat oergevoel wat ineens boven komt drijven. Kan je dat niet ergens kopen? Of zo?
😉
Comment door Desire — 01/11/2009 #
Zo iets waardevols om voor te zorgen, brengt ook angst met zich mee. Mooi..moeder zijn!
Comment door Willian — 01/11/2009 #
ik hoop dat je, ondanks angst, de goede beslissingen neemt. voor je kind. in het algemeen. en dus angst niet de boventoon laat voeren om jezelf gerust/tevreden te stellen en daardoor jouw angst kunt laten varen maar een kind geen kind laat zijn. mijn ouders hadden angst. veel angst. daardoor werd mijn begrenzing wel erg klein. benauwd. en daardoor tekort gehad. op de één of andere manier. …
Comment door karin r. — 01/11/2009 #
Bang en angst ontmoet je pas als je dierbaren en je geliefden kunt gaan verliezen. Die gedachten maken ons bang. Vroeger had je niets te verliezen nu alles..Ik snap je wel.. Tenminste zo voelt het voor mij! 😉
Comment door Henry — 01/11/2009 #
Wat een mooie, ontroerende, rake en herkenbare reacties hier. Dank je voor dit logje Inge.
Comment door Toaske — 01/11/2009 #
Ja, oh zo waar…
Comment door anouk — 01/11/2009 #
wat fijn, wat fijn dat iemand ronduit durft te zeggen hoe bang ze is. Want eenieder poogt altijd nuchter te zijn. En dan weet ik eens weer niet waar ik het zoeken moet. Van angst. En lig de hele nacht wakker. En huil me de ogen uit mijn hoofd om andermans peuter. En omdat ik geen dood peuterje in zijn bed wil vinden. Of een dreumesje. Ik ben bang. Daar helpt geen moedertje lief aan. En ik moet daar mee leren leven. Knap van je….!
Comment door Caroline — 02/11/2009 #
Niets maakt je kwetsbaarder dan het moederschap…
Zorgvuldig bewaak je hun kindertijd en houd je ze heel, en dan gaan ze als volwassene bungeejumpen!
Comment door Nicole — 03/11/2009 #