dora, boots en rotzak

Vorig jaar deze tijd had ik geen idee wie ze bedoelden.
Dora ?
Dora wie ?
Of is het net zoiets als Nijntje ?

Maar een Peutermama leert snel. Dora (eigenlijk heet ze Dóóórááá !!!) is het meisje wat Peuter Engels leert. Zo kent hij al : thank you, big, little, blue, mister, good morning en grandmother. Vooral die laatste spreekt ‘ie uit alsof Engels z’n moedertaal is. Gewèldig !

Het begon met een boekje met ‘gratis’ DVD wat voor 2 knaken bij de supermarkt lag. Na het verhaal zo vaak te hebben gelezen, dat je de plaatjes maar áán hoefde te wijzen en Peuter dreunde de tekst er onder lètterlijk op, zette ik op een regenachtige dag de DVD maar eens op. Peuter was van begin tot eind gefàscinéérd en op slag helemaal fan van Dóóórááá !!!

Inmiddels is Peuter de trotse bezitter van maar liefst drie van de hoofdfiguren; Boots de aap, Rugzak en natuurlijk Dóóórááá !!!
Ze zijn alleen èrg klein en dus altijd kwijt. Soms eventjes, soms wat langer en soms komt Boots over de post terug vanaf de Duitse grens en wil Peuter op stel en sprong “mijn eigen Dóóórááá !!! en Rotzak ook weer, mama !”

Ik kon natuurlijk mijn lachen weer niet inhouden en dus herhaalt Peuter het nog een paar keer. Rotzak ! Rotzak !
Hij lacht alsof ‘ie de grap snapt, waardoor ik nòg harder moet lachen, waardoor Peuter vervolgens ook weer nòg harder moet lachen, terwijl hij ondertussen nog probeert Rotzak ! te blijven roepen.

Voor de zekerheid wacht ik maar even tot vanmiddag met boodschapjes doen.
Stel je voor dat we net in een drukke rij voor de kassa staan en Peuter besluit mama weer eens aan het lachen te willen maken !

We kijken wel even Dóóórááá !!!, dan kan Peuter nog even goed horen dat het Rùgzak is.