mama’s huilen nu eenmaal…
juni 15, 2007 on 11:20 am | In Over mezelf | 16 CommentsMe wel bewust van de emotionele achtbaan die zwangerschap heet, huilde ik, al tijdens mijn eerste trimester, mijn eerste tranen sinds ‘9-11’ voor de TV.
Vele tranen zouden nog volgen.
Na de bevallig hoefde ik ook niet lang te wachten op de zogeheten kraamtranen.
Er waren dagen dat ik meer huilde dan Baby. Hoort er allemaal bij en hoefde de TV niet eens voor aan te staan !
Na de negen ‘ontzwangeringsmaanden’ hoopte ik vurig dat het nou weldra gebeurd zou zijn met het tranen wegslikken voor de TV. Volgens deskundigen echter zou het, zo lang ik nog borstvoeding gaf, wel even kunnen duren nog.
Het duurt nog.
Ik hoef maar, al zappend, langs een soap te komen waarin een moeder bang is om haar kind te verliezen en slik. Slik.
“Mama, niet huilen, ik zal voor je zorgen,” zegt Peuter dan, want zelfs als ‘ie twee meter verderop met z’n ruggetje naar me toe zit, krijgt hij mijn emoties nog mee.
Ik doe soms m’n best om het uit te leggen, maar misschien moet ik me er zelf maar eens bij neerleggen. Het wordt niet weer zoals het was. Ik word niet weer zoals ik was.
En mama’s huilen nu eenmaal…
16 Comments »
RSS feed for comments on this post.
deze mama gelukkig niet zo , maar soms krijgt ze aanvallen van nattigheid , en das pas écht erg !! kan in ene zeer ontroerd raken door zoonlief als hij zomaar voor de deur staat en gewoon vraagt hoe is het met moedertje ???
boehoeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
;)))))))))))
dus meis er is hoop de mijne is 27 hihihihihi
Comment door lenie — 05/01/2008 #
ow ik ben ook zo’n huilebalk, en als je kind blij is, slaapt of zingt of als je beseft hoe fijn het is om voor ze te mogen zorgen..nounou ik bler wel hoor, maar daar schamen we ons niet voor toch??
Comment door margriet — 05/01/2008 #
Ik huil niet vaak maar als ik huil dan constateert mijn mannetje heel droogjes: Mama Huilen! En speelt rustig verder.
De laatste daagjes is dat dus wat vaker, je weet wel waarom
Comment door Gwen — 05/01/2008 #
Hoe zit dat met vaders, dan? Ik ben ook een enorme crybaby, al geef ik toe dat de gemiddelde soap mij niet zo raakt. Maar een film als “Dead Man Walking”…
Verder heeft muziek die uitwerking op me… “jonathan’s song” van Steve Earle…
Dan hou ik het soms maar met moeite droog.
Comment door Dirk — 05/01/2008 #
Ow dit is leuk 🙂
Mijn mannelijke collega is drie weken geleden voor ´t eerst vader geworden. Je hebt dan als papa hier de eerste twee weken vrij. Toen hij na die 14 dagen weer op de apotheek was en verslag zat te doen hoe de bevalling verlopen was zat ik de ene doos Kleenex na de andere weg te snotteren hahaha..
Is ook na mijn zwangrschappen gekomen en nooooooit meer weg gegaan…
Comment door ellen — 05/01/2008 #
Ik was altijd al een jankerd en da’s alleen maar erger geworden. Mijn moeder huilde nooit dus misschien heb ik haar portie erbij gekregen??
En tja, ik heb me er bij neer gelegd… In tegenstelling tot mijzelf hoeven mijn kinderen zich ook niet te schamen voor tranen, ik hoop dat ze dat er door meekrijgen…
Comment door Yvonn — 05/01/2008 #
Heb ik ook hoor! Tranen komen snel boven. Ik huil ook voor de tv. Dat deed ik ook toen ik nog niet zwanger was.
Comment door Henrike — 05/01/2008 #
Hier nog zo’n ‘jankerd’. In of uit mijn zwangerschap ik heb altijd veel gehuild. Vroeger al samen met mijn zus op de bank bij een zielige film. Volgens mij gaat het bij mij ook nooit meer over.. ach mijn omgeving is er wel aan gewend. En ik heb ook een huilebalk van een man…. dat scheelt!
Comment door Miriam — 05/01/2008 #
Dat is het mooie van moeder zijn!
Je hebt emoties waarvan je dacht ze niet te hebben. Wat kinderen al niet losmaken bij je!
Gelukkig heb ik hier wat minder ‘last’ van. Maar ik ben wel altijd snel ontroerd.
Groetjes, en fijn weekend.
Arianne
Comment door Chick! — 05/01/2008 #
‘Nog zo’n jankerd’ of ‘huilebalk’ vind ik ook overbodige begrippen. De ontroering, stel dat je dit deel van je leven niet zou kennen of zou durven tonen. Nee, je wordt nooit meer die je was, en al moet je het geluk van toen en nu niet vergelijken, dat van nu is nauwelijks te evenaren Inge.
Comment door Marius — 05/01/2008 #
Tjonge, vandaag nog! Schoolreis, ook zo;n jank-drama voor deze moeder dan! Nu ging ik zelf mee, dus ik dacht nog “eitje”
Kon ik nog mn tranen niet bedwingen omdat Ard met Manon ons uit stond te zwaaien….ffftt 😉
Comment door annemarie — 05/01/2008 #
Nou huil ik niet snel; maar sinds ik moeder ben, merk ik idd dat ik sneller zit te slikken bij andermans emotionele momenten dan vroeger.
Comment door Marleen — 05/01/2008 #
@marius : you’re preaching to the converted 😉
Comment door de mama — 05/01/2008 #
Ik huil al als er een zielige film op tv is hoor, echte snotter tranen 🙂
Maar wat maakt het uit, lekker huilen kan ook opluchten.
Knuf Cyber Oma
Comment door Cyber Oma — 05/01/2008 #
Ik ben eigenlijk nooit zo’n huilebalk geweest. En nog niet. Maar zet me voor de tv met beelden van arme hongerige zieke verdrietige kindertjes… Ik kan er niet meer tegen sinds de dag dat ik moeder ben geworden. Sinds die dag kan ik eigenlijk helemaal nergens meer tegen en al helemaal niet op tv. Zolang het grappige, luchtige of kinderachtige dingen zijn gaat het nog, verder is er geen lol aan met mij.
Comment door Mir — 05/01/2008 #
O zo herkenbaar en bij mij is het ook nooit weer overgegaan !:):)
Comment door Julia — 05/01/2008 #