misschien morgen
december 20, 2007 on 2:44 pm | In Dit is nu, Over mezelf, Peuter | 53 CommentsEr zal wel iets flink mis met me zijn, want zelfs mijn ik-zwem-tot-eind-oktober-nog-in-de-zee-weliswaar-met-surfpak-buurvrouw vond het vandaag koud. Binnenblijf-koud. Niet-leuk-koud.
En de eeuwige koukleum ik ?
Ik zag de wolken en de wit uitgeslagen grond, verruilde mijn herfstmuts voor winter-
muts met een lach om m’n mond. Pakte Peuter dik in en pakte de benenwagen. Keek hoopvol naar de lucht en wou ’t bijna aan haar vragen.
Zingend liepen we naar het dorp, waar slechts een enkeling ons mijn gevoel deelde, zo bleek. Peuter, die zich zichtbaar afvroeg waarom ik alwéér naar boven keek.
Maar dan ! Bijna onzichtbare vlokjes dwarrelen héél even naar benee. Zachtjes zet ik ‘let it snow’ in en Peuter zingt brabbelt fonetisch mee. We geven elkaar eskimokusjes en worden vrolijk van de kou. ‘Tis wel een béétje fris hè, mama ?’
‘Ja, nou !’
Twee uur later, bijna thuis, is er nog steeds geen sneeuw te zien. Ik kijk omhoog en hoop voor twee. Morgen, misschien ?
(En jullie ?)
53 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Ik geniet! Buiten is het de laatste dagen grijs geweest, maar vandaag, o vandaag, het is zoooo mooi, zo koud, maar zo gezondlekkerfrishelderwitwinterkoud, dat is helemaal waar ik op hoopte!!
Comment door Richtsje — 22/12/2007 #
Ik heb gisteren 5 uur in de ‘sneeuw’ staan spelen (musical). De hele winkelstraat was versierd met zeepsopsneeuwkanonnen 🙂 .
Comment door Sana — 23/12/2007 #
Mijn fiets is kapot en nu loop ik dus overal naar toe. Met als grote voordeel dat ik uitgebreid de tijd heb om om me heen te kijken en te genieten van al die mooie witte takken. Om me elke keer weer voor mijn kop te slaan omdat ik mijn fototoestel weer vergeten ben.
ot: ja, solitude standing is fantastisch. een heerlijk rustmomentje.
Comment door Marleen — 23/12/2007 #