nothing like nieuw leven
december 8, 2007 on 10:36 am | In Onbeschrijflijk..., Over mezelf, Peuter | 23 CommentsNieuw leven is zoiets speciaals. There is nothing like it.
Al eerder schreef ik over hoe we er ooit vier uur over deden om in Arnhem te geraken. De terugweg meegerekend, hebben we toen bijna zes uur in de auto gezeten om nog geen twee uurtjes op visite te zijn. Maar dan dus wel op kráámvisite. Bij mijn enige echte nichtje. Die hier laatst nog door de kamer liep, inderdaad. Waar blijft de tijd ?Ondertussen ook al weer
zeven acht maandjes geleden, zat ik ook bijna vijf uur in de auto voor een kraamvisite. Ditmaal om Daan al die kusjes persoonlijk te brengen. En een week later weer dik vier uur zodat ook Peuter Daan een kusje kon geven.
En nu is het wachten op mijn nieuwste neefje. Die laatst ‘niet even uit tante Anne’s buik kwam’, wat Peuter èrg jammer vond.
Ik weet niet wat het is, maar als ik een pasgeboren baby vasthoud, valt alles van me af. Zorgen, negatieve gevoelens, zelfs fysieke pijn. Weg. Als je iets van me gedaan wilt krijgen, kun je me ook het best eerst een pasgeboren baby in de armen drukken. Bij voorkeur één van familie of vrienden. Van mij dan. Grote kans dat ik dan ‘ja’ zeg tegen dingen waar ik anders nog even over na zou moeten willen denken.
Een dag later maakt het me nog steeds heel erg blij en geeft het me zeker ook nog een fijn, warm gevoel van binnen, maar niet zoals op die Eerste Dag.
Nieuw leven.
Zo puur.
Zo Dichtbij.
Ik kan mezelf er helemaal in verliezen.
Toen Peuter geboren was, voelde dat toch anders. Ik kende hem al. Hij mij. Dat gevoel overheerste. Kan goed zijn dat ik me niet eens even heb voorgesteld.
Nee, nu ik er over nadenk, weet ik wel zeker dat er geen ‘ik ben je mama’ over m’n lippen is gekomen. Zelfs in m’n buik voelde ‘ie niet ‘nieuw’. Hij was het gewoon. Niet dat ‘gewoon’ er ook maar iets mee van doen had, maar toch. Hij. Je wéét wel.
Maar nieuw leven heeft ‘ie me wèl gegeven. In so many ways.
There’s nothing like it.
23 Comments »
RSS feed for comments on this post.
als ik in de winkel loop hier, sta ik soms pas na één uur buiten, één dingetje slechts gekocht, omdat ik bij een kinderwgen blijf staan en een geweldig gevoel krijg…van…….ja wat is dat…nieuw leven is prachtig, vvan ongeévenaarde schoonheid, puur, zoals het bedoeld is?
Comment door morris — 08/12/2007 #
Wat een ontroerend stukje 🙂 Ik had dat vroeger niet zo, maar sinds ik Sterre heb, hou ik het ook niet meer droog bij die kleine frummels.
Comment door Jesca — 08/12/2007 #
Lief. Heb er weinig aan toe te voegen verder.
Comment door Toaske — 08/12/2007 #
Jaaaa klopt helemaal… 😀 Zooo schattig, ik hou van baby’tjes!
Comment door Marieke — 08/12/2007 #
Daarom ben ik blij als ik zo af en toe mag werken bij de babygroep. Laat mij maar daar.
dan wordt alles rustig en fijn.
Comment door karin — 08/12/2007 #
Mooi stukje Inge.. Voor een moeder voelt zoiets altijd anders aan als voor een vader, maar nieuw leven kan je het wel noemen..
Comment door Redstar — 08/12/2007 #
Ik had ook meer met m’n dochters, toen ze wat ouder waren. Wanneer je kunt communiceren en een band krijgt. Dan kan ’t leven niet meer stuk ! Misschien is dat i.d.d. een beetje anders met
mannenvaders.Ik hoef ook niet zonodig een (vreemde) pasgeboren baby (van familie of vriendinnen van mevr. Anders zum beispiel) in m’n armen. Maar als ze
wat ouderpeuter zijn watravottenspelen enzo, vind ik dan weer wél leuk…Ach.. mannen.. ’t blijft raar volk.
Comment door Anders — 08/12/2007 #
Ik zou je bijna willen zoenen.
Comment door Erwin Troost — 08/12/2007 #
De wereld ziet er meteen zoveel beter uit, als je een baby in je armen houdt. Het is een overweldigend gevoel van liefde en behoefte om te beschermen.
Comment door trui — 08/12/2007 #
@trui : ik las je reactie en dacht : ja ! dàt is het (ook) ! een allesoverweldigende behoefte om te beschèrmen.
Comment door de mama — 08/12/2007 #
Het kind wat je krijgt is er altijd geweest…
Comment door Pascal — 08/12/2007 #
Wat onwijs lief opgeschreven… heb weinig woorden…sorry
Comment door Marlies — 08/12/2007 #
Ik weet precies wat je bedoelt… ik zou er bijna weer zwanger voor worden.Voor dat speciale gevoel die eerste paar weken. maar ja ze worden ook groter he 🙂
Comment door Miriam — 08/12/2007 #
Ik voel ik het kwadraat wat jij voelt! Het gevoel ook dat je er de hele dag wel mee lopen wil om lief te hebben! *smelt* Zou Manon ècht de laatste zijn? *glim ;-)*
Comment door annemarie — 08/12/2007 #
En nieuw leven blíjft tie je geven!!
Bij iedere gebeurtenis, bij alles wat hij leert, bij alles wat hij doet!
Steeds opnieuw!
Comment door Anske — 08/12/2007 #
ik moet zeggen dat ik na tessa zei:” nee echt NOOIT meer 1″. een jaar of 3 later kwam stan, nog steeds roep ik:”nee NOOIT meer.” ik vind het babytje van mijn zus errug lief, en wil altijd even met haar kroelen..maar echt..nee ….
Comment door margriet — 08/12/2007 #
Ik was 25.
Jeroen werd geboren.
Ik was ook gelijk…mama.
Snap wat je probeert te zeggen.
Denk ik.
Comment door Aukje — 08/12/2007 #
*zucht* babytjes …… wat een heerlijk gevoel …. ik zou ….. nee, ik ben er echt te oud voor ………. maar toch ……….. ik geloof dat ik rijp ben voor kleinkinderen :-)) (ik vertel het mijn kinderen (26 en 20) nog maar ff niet 😉 )
Comment door Jetty — 08/12/2007 #
Babies ruiken lekker en meestal zijn ze zo ontzettend snoezig. Maar… ik vind het eng om ze vast te houden als ze nog zo ieniemienie zijn! Straks breek ik iets, laat ik het vallen, of gaat het heel hard huilen!
Pff.. zou graag een kindje willen later als ik groot ben, want denk niet dat ik er nu klaar voor ben!
Comment door Rian — 08/12/2007 #
nieuw leven in de vorm van een baby vasthouden lijkt me eng, stel dat je het laat vallen… Heb ook nog nooit een baby vastgehouden bedenk ik me nu. Ach, ik ben ook nog maar twaalf natuurlijk…
Comment door herman — 08/12/2007 #
Zucht, ik kan wel úúúúren praten over dat overweldigende geweldige gevoel dat je hebt als je pasgeboren kindje net in je armen ligt. Ik denk er regelmatig aan terug en het lukt me zelfs om dat gevoel weer her te beleven.
Comment door Mimi — 08/12/2007 #
En ze ruiken ook zo lekker !! 🙂 Ben je alweer jeukvrij Inge ?
Comment door julia — 08/12/2007 #
Als ik dit zo lees dan vind ik het zó jammer dat ik op 3 jarige leeftijd ter wereld ben gekomen. Van die jaren daarvoor herinner ik me niets namelijk. En die foto’s in het album zullen dus wel uit de Magriet zijn.
Mijn moeder heeft deze theorie altijd tegengesproken maar er wel bij vermeld dat ik wel erg lief was maar ook enorme hopen in mijn luier deed. En dat waren nog géén pampers.
Mooi logje Inge. Je sleept me elke keer weer mee.
Comment door plato — 08/12/2007 #