mijn mevrouw**
november 4, 2007 on 8:22 pm | In Dat was toen, Over mezelf, Peuter | 27 CommentsTijdens het verhuizen van logjes van hier daar naar hier, kwam ik ook weer deze herinnering(e) tegen. En de reactie van Margriet, waarin ze om een vervolg vroeg.
Dit is het vervolg. Dit is Mevrouw zelf. De nu nog veel oudere, rijke vrouw met op schoot de achterkleinzoon van haar inmiddels overleden naaister. Jullie hadden ‘m misschien al herkend. Peuter, dus. Mevrouw was hier 94 en Peuter was nog Baby. Deze foto* vertelt het verhaal. Over hoe oma overleed, maar toch nog voortleefde. In de harten van de talloze mensen die haar lief hadden hebben. Waarvan Mevrouw er slechts één is.
En in mijn zoon, die haar naam draagt.
Daar sta ik dan.
Mevrouw wou gráág de ‘kleine’ man zien en dus zijn we hier. In Het Huis. Benéden.
Ik zoek niet meer naar Het Schilderij, maar kijk naar de vele foto’s op de vleugel.
Kinderen. Groot en klein. Haar kinderen en hun kinderen.
Mevrouw merkt op dat ik zo’n leuke, jonge moeder ben. Ik lach.
Voel me niet zo’n jonge moeder met m’n tweeëndertig jaar. Bedenk dat het wellicht de mini-rok is, die ik draag. Of misschien heeft ze geen idee hoe oud ik ben.
Ze wil wel even met Peuter Baby op de foto.
Ik wil met hem bij haar gaan zitten, maar ze wil ‘m graag zelf vasthouden.
Ik schaam me dat ik haar, door haar hoge leeftijd, onderschat. Geef haar mijn zoon. Natuurlijk kan ze dit nog.
Ze is een Vrouw.
Ze heeft bijna een dozijn kinderen gebaard. Ze opgevoed. Op zien groeien en afscheid van ze genomen, terwijl ze één voor één het nest verlieten. Ze is een oma.
Nog geen overgrootmoeder, tot haar spijt.
Ze kijkt vol liefde naar Baby Jonah.
Hij kijkt naar mij.
Alles valt weg.
Mama spreekt haar aan met ‘U’ en dus doe ik dat ook maar. Maar het voelt raar.
Ze is een stukje oma. Van mij.
Een lieve vrouw van bijna honderd jaar, die met het openbaar vervoer het halve land door reist en een mobieltje heeft. Vindt ze handig.
Dat ze de honderd maar mag halen, denk ik.
En dat ze nog een paar achterkleinkinderen mag vasthouden.
Ik neem een paar foto’s.
Zie op het schermpje dat ze er nog net zo uitziet als in mijn herinnering.
We drinken thee en eten chocolaatjes. We kletsen wat.
M’n ‘kleine’ man, die al een dag of wat flink krampjes heeft en de ene na de andere long- en stembandoefening ten gehore brengt, is de hele middag stil.
Het is goed.
*Foto van foto, vandaar de kwaliteit. Of het gebrek hieraan. Peuter Baby was hier trouwens 3 maandjes (en 12 dagen). Hoezo Hollandsch Welvaert ? ; ) Foto is genomen bij Mevrouw thuis, want ze woont nog steeds op zichzelf, daar aan het kanaal.Toen Mevrouw hoorde dat ik een zoon gekregen had, stuurde ze haar hulp langs bij m’n ouders met een kadootje voor ‘m. Een geel knuffel-eendje. Lief. Maar Peuter had als Baby helemaal geen interesse in dat soort knuffels, hij had liever het soort van de mama. En dus verdween het eendje ergens in een la. Veel gekregen knuffels kregen elders onderdak, maar het eendje bewaarde ik toch maar. Gelukkig. Want nu is het al maanden Peuter’s favoriete slaapvriendje en hij heet Papoe Kwek-Kwek en moet nodig eens in de was zwemmen.
**Over een Mevrouw, mijn mooie man en mini-rok.
27 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Koesteren, die foto. Zo’n dierbaar moment.
Comment door Puur Kaat — 04/11/2007 #
Een ontroerend verhaal.
Comment door Marijke — 04/11/2007 #
Mooi.
Comment door Karen — 04/11/2007 #
Geweldig vind ik dat, zo’n vitale oude dame!
Comment door Patrick — 04/11/2007 #
🙂 ik glimlach breed, dat wou ik even melden
Comment door mama muis — 04/11/2007 #
wauw!! wat een mooie foto van een mooi moment met mooie herinneringen!
Comment door margriet — 04/11/2007 #
Wat een voornaam verhaal. Ik meen dat het past dat er zo over haar geschreven wordt.
Comment door Jan Hamelink — 04/11/2007 #
Wat een lieve herinnering !
Comment door Julia — 04/11/2007 #
Mooi…………………..
Comment door Inge — 04/11/2007 #
breekbaar..
de herinnering..
de leeftijd..
de generaties..
hold on tide!!
;))
liefs janneke
Comment door J@ntje — 04/11/2007 #
http://www.fadootje.web-log.nl/
lees en denk er over na..
ga je mee???
;))
just a thought..
janneke
Comment door J@ntje — 04/11/2007 #
Heel mooi, zo’n eerbetoon!
Comment door Marieke — 04/11/2007 #
Mooi. En dierbaar. Inpakken met zachte vingers tot een mooie herinnering(e). Maar dat deed je al!
Comment door Toaske — 05/11/2007 #
Geweldig, zo’n oud kwiek mens. Mooi contrast jong-oud op de foto.
Comment door Jelle — 05/11/2007 #
Heel mooi. Het vorige logje heeft indruk gemaakt. Zo veel indruk dat ik me het zonder problemen kon herinneren. En dit is inderdaad een mooie toevoeging.
Comment door Marleen — 05/11/2007 #
Tof dat ze nog zo bij de tijd was. Mooi beschreven en een mooie foto.
Comment door Eline — 05/11/2007 #
helemaal super , lees straks even hélemaal bij !
was een druk weekend met gestoei met bladeren en vogels die op visite kwamen , dus wordt weer een wijze les vanaf morgen ;))
koesteren die foto, is trouwens niet te zien , foto, van foto !!
meis een fijn stranddagje ,,heb even de sfeer gesnoven , vorige week , maar ben toch blij met mijn boompies om me heen , ondanks hun striptease op het moment ;)))
Comment door lenie — 05/11/2007 #
Idd een mooi verhaal.
“Natuurlijk kan ze dit nog. Ze is een Vrouw”
En moeder,.. dat vergat ik ook altijd bij mijn oma’s.
Maar al die misverstandjes over jonge moeders en oude dames blijken betekenisloos als er zo’n dreumes tussenin gaat zitten.
Comment door Wessel — 05/11/2007 #
Wat een lieve herinnering, die moet je goed bewaren….
En je schrijft zo prachtig, wanneer ga je een boek schrijven, of doe je dat al???
Comment door Cyber Oma — 05/11/2007 #
Vind het altijd zo bijzonder hoe die oude mensen kunnen genieten van dat broze kleine leven nog!
Heel mooi zeg! En met de foto gemaakt tot een herinnering voor altijd!
Comment door annemarie — 05/11/2007 #
Dierbare herinneringen, koester ze.
Ik ben een paar dagen niet op je weblog geweest (druk, druk, druk :-S) maar ik ben aan het inhalen geweest. Heerlijk Portishead opgezet. Stom dat je soms muziek ‘vergeet’ Maar ik weet nu zeker dat het vandaag een Beth Gibbons (Portishead) dagje is.
Ik heb weer genoten van al je verhalen, thnx!
Comment door Jé†t¥ — 05/11/2007 #
Lief. Klinkt als een echte. Zeg, vertel, die chocolaatjes he. Waren dat die ijscupdingen? Je weet wel die donker-enlichtbruine en witte chocoladedingetjes in zo’n harmonicavelletje? Die vieze omachocolaatjes noemde ik die altijd.;-)
Comment door Leukerd — 05/11/2007 #
zeker een ontroerend relaas.
Comment door Chantal — 05/11/2007 #
Zo’n generatiekloof zonder kloof, zeg maar, dat blijven prachtige foto’s. Los van de kwaliteit, of het gebrek daar aan.
Comment door Yvonn — 05/11/2007 #
@mama muis : 😀
@jan : dat meen ik dus ook 😉
@janneke : ga zo ff kijken !
@marleen : dàt noem ik nou nog eens een compliment ! dank je 😀
@cyber oma : een boek, een blog… één pot nat 😉
@jetty : ja, lekker muziekie hè 😀
@leukerd : hahaha nee, maar die had ze vroeger wel altijd !
Comment door de mama — 05/11/2007 #
Prachtig.. en ongelofelijk wat een rust (bepaalde) oude mensen kunnen uitstralen op je (mijn) kroost. Heel mooi om te zien. Ontroerend soms.
Comment door Mir — 05/11/2007 #
Wat mooi….
Comment door Marijke — 08/07/2012 #