vriendinnetjes van vroeger
november 4, 2007 on 12:12 pm | In Dat was toen, Over mezelf | 19 CommentsKleine Inge was niet altijd zo’n trouw vriendinnetje. Kon ik het ene schooljaar nog letterlijk en figuurlijk wèglopen met iemand, dat was geen garantie voor na de zomervakantie.
Mijn eerste èchte vriendinnetje was Lea Titia. Een prachtige naam voor een prachtig meisje. Maar dit prachtige meisje was ziek. Heel ziek. Ze had leukemie. Iets wat voor mij als kleuter destijds behoorlijk onbegrijpelijk was. Want ze was dan wel vaak niet op school en op een gegeven moment ook kaal, maar ze zag er verder niet ziek uit. Danste gewoon mee op het schoolfeestje. Ik herinner me nog hoe ze, na een lange periode van afwezigheid, over het grasveld aan kwam lopen rennen, ze stráálde.
Niet veel later was ze dood.
Heidi werd mijn nieuwe èchte vriendinnetje, een klein jaartje later. Maar Heidi wilde altijd bij haar thuis spelen en ik bij mij thuis. Oftewel, we wilden allebei de baas zijn. En dus werd het op de nieuwe school al gauw Henriëtte. Maar Henriëtte mocht niet met Jessica omgaan, het nieuwe meisje uit Duitsland. En ik wel. Dus verruilde ik de één weer voor de ander en werd ineens populair. Jessica was namelijk wat ouder en stoer en interessant en ik mocht haar wegwijs maken van de meester, omdat ik zo ver was met m’n schoolwerk. In de praktijk was Jessica echter heel wat verder dan ik. Ze was letterlijk in de kroeg opgegroeid. Ze rookte sigaretten in de pauze en hield zich bezig met dingen die mij destijds, in de vierde klas*, totaal niet konden boeien.
Maar En populariteit is ook niet alles, vond ik toen al, dus werd Jessica ook met hetzelfde gemak weer ingeruild voor Roelien.
Roelien en ik bleven wat langer vriendinnen. Onze vriendschap overleefde zeker drie zomervakanties ! We werden, samen met Jolanda en Astrid, een ‘clubje’. Maar ik ben geen ‘clubjes’-meisje en dus fietste ik op een gegeven moment nog wel met ze naar school, maar was mijn èchte beste vriendinnetje Janneke. Een meisje van de kerk.
Janneke woonde echter niet in ons dorp en dus besloot ik dat je ik ook best twee beste vriendinnetjes kon hebben. Edy voor doordeweeks en Janneke voor de weekenden. Daarnaast nog een hele club zooi niet-beste vriendinnetjes en vriendjes en eens een soort van vriendje tussendoor en kleine Inge vermaakte zich wel !
Totdat kleine Inge wat groter werd en zich realiseerde dat ze wellicht toch wat weinig investeerde in een vriendschap. Het komen-en-gaan-van-vriendinnetjes-tijdperk was voorbij. Van nu af aan zou ze het anders doen !
Monique kwam en bleef. Carla kwam en bleef. Farida kwam en bleef. Carola kwam en bleef. Ondanks dat zij en Farida elkaar niet mochten ! Els kwam en bleef blijft. Voor altijd.
Op het HBO, toch alweer vele vriendinnetjes verder, moesten we eens een stuk schrijven over vriendschap. Ik groef diep in mijn geheugen om o.a. bovenstaande namen weer naar boven te halen en realiseerde me ineens hoe lang het me had gekost om over die ervaring met Lea Titia heen te komen.
Ik zag haar kale hoofdje, grote ogen en nog grotere glimlach weer voor me, door het raam van ons kleuterklasje. De achtergrond groen van het gras, de lucht hemel blauw. Voelde weer hoe het toen voelde. Ze was er weer !
*Groep zes.
19 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Mooi geschreven logje over vriendschappen, Inge.
Of ze nou lang of kort duren, vriendschappen zijn belangrijk in het leven!!
Wees maar zuinig op de vriendinnen die je nú hebt!
Deze gaan vast niet meer over….
Comment door Anske — 04/11/2007 #
Hoi Inge
Ja soms is je eerste vriendinntje wel je beste vriendin geweest, maar helaas ze mocht hier niet lang blijven .
Vaak bij het ouder worden besef je vaak dat zij het geweest is.
Nog een prettige zondag verder
Groetjes Rinus
Comment door Rinus — 04/11/2007 #
Mooi stukkie Inge!
Ik heb juist altijd heel veel vriendinnetjes gehad waar al mijn vrije tijd aan opging.
Nu ik fulltime werk, merk ik dat er toch een soort schifting plaatsvindt, de echte vriendinnetjes worden er steeds minder…
Comment door Marieke — 04/11/2007 #
Zo ging het ook bij mij….ieder jaar een ander vriendinnetje..of hartsvriendinnetje…jaren later bleven ze allemaal…maar mijn allerallerbeste vriendinnetje…is mijn partner geworden.
mooi hoe vriendschappen je maken
kus Maureen
Comment door maureen — 04/11/2007 #
Vriendschappen kunnen zo met je mee veranderen. Sommige vriendinnetjes waren voor mij juist zo tijdelijk omdat we elkaar op dat moment heel erg nodig hadden, end aarna niet meer. Klinkt misschien als misbruik van vriendschap, maar zo heeft het bij mij nooit gevoeld. Ik ben wel erg trouw. Mijn beste vriendinnetje van de lagere school was Marjolein en toen zij ging trouwen (Heeeel jong) ben ik op haar bruiloft geeweest. Daarna zijn we lekaar compleet uit het oog verloren. Zij had een heel ander leven gekregen dan ik. Daarna heb ik veel losvaste vriendinnetjes en vriendjes (;-)) gehad, toen ik uiteindelijk mijn beste vriendin tegen kwam. Dat was bijna in dezelfde periode als dat ik Henk ontmoette (bijna twintig jaar geleden). En zowel Henk als mijn beste vriendin zijn er nog steeds en zullen ook nooit meer verdwijnen uit mijn leven.
Comment door Leukerd — 04/11/2007 #
wauw….
misschien maar goed dat je de triestheid niet kon bevatten…en er met je eigen naieve kleuterogen naar kon kijken..
ik denk dat dat voor haar veel betekent heeft..
hoe werd haar overlijden opgepikt op school?? met z’n allen naar de begrafenis…volgens mij deden ze dat toen nog niet zo..als je sommige verhalen nu hoort..maken ze er hele kinderfeesten van …zo mooi en ontroerend..
maar goed ik dwaal af..
fijne zondag meis..
ik heb pyama..kook dag heerlijk!! ;)))
knuffelssssssssss
Comment door J@ntje — 04/11/2007 #
Mooi geschreven weer. Van mijn vriendinnen van vroeger zijn er niet veel meer over. Mijn beste vriendin heeft ervoor gezorgd dat ik in het bezit ben van een ex. Ben ik haar nu wel dankbaar voor eigenlijk:) Enne, die pijl is geen pijl, kijk nog maar eens goed, het is een huis op zijn kop, met ramen en een deur. Maar, ik geef toe, je kunt er ook een pijl inzien.
Comment door Aukje — 04/11/2007 #
Ik ben nog steeds niet heel goed in het onderhouden van vriendschappen. Laat veel te vaak te lang niet van me horen. Een kind krijgen is daarvoor een goede remedie, dan komen ze wel bij mij :D.
Comment door Geartsje — 04/11/2007 #
Mooi geschreven joh! Ik ga het hier maar eens een possje volgen als je dat goed vind. 🙂
Comment door Redstar — 04/11/2007 #
Hoe zou het met Jessica zijn..?
Comment door Robtheblob — 04/11/2007 #
Sinds een maandje of wat volg ik je website, maar ik besefte dat ik nog nooit had gereageerd. Dus bij deze (en bij je log over schrijven).
Ik vind het erg leuk om je te lezen, en het is heerlijk dat je zo ontzettend veel post.
En over vriendschappen: met basisschoolvriendinnetjes heb ik sinds de eerste klas geen contact meer. Het waren geen echte vriendinnen, maar je moet wat. Op de middelbare school heb ik ontzettend diepe vriendschappen opgebouwd. Helaas komen die wat te verwateren nu iedereen zijn eigen weg gaat. Maar overal leer je weer nieuwe mensen kennen die de plek van anderen invullen.
Gelukkig is het erg gemakkelijk om contact te houden via internet (met de andere kant van het land).
Comment door Linda — 04/11/2007 #
Ik denk dat vriendschappen die een basisschool overleven heel dun gezaaid zijn. Je waait met vele winden mee en bent de ene week hartsvriendin met die en een week later met die. Mooi geschreven trouwens, echt weer een Inge-verhaal dat ik met veel herkenning lees. Uiteraard niet de namen van de meisjes, maar hoe het vroeger ging.
Comment door Toaske — 04/11/2007 #
Wat een eerlijk en lief verhaal, prachtig geschreven weer.
En vrienschap moet je koesteren hoor, ze zijn erg dierbaar…
Comment door Cyber Oma — 04/11/2007 #
Als je je bedenkt dat we zijn als een klein sterretje licht. En dat dat licht liefde heet, ongeacht of dat in jou of in mij hart en ziel verwarmt, dan maakt dat ons verbonden, hoe kort zelfs onze paden parallel lopen.
Vriendschap is dan ook herkenning, een erkenning van weten dat wat in jou is ook in mij is. Kortom zijn we immer verbonden en nimmer van elkaar verwijderd. En dat is – naast waar – ook een fijne gedachte.
Comment door Jan Hamelink — 04/11/2007 #
Prachtig beschreven Inge. Moet een ingrijpende ervaring zijn geweest, de dood van Lea Titia.
Ik heb nog een vriendin die ik voreger o pdekleuterschool heb leren kennen. Er zijn zelfs nog foto’s van dat we samen dansten in de klas. En we zien elkaar nog steeds.
Groetjes, is Peuter weer wat opgeknapt?
Inge
Comment door Inge — 04/11/2007 #
@leukerd : klinkt niet als misbruik, ik begrijp je. goed.
@janneke : nee dat deden ze toen idd nog niet… ben later wel naar haar grafje geweest. heel mooi wit rond kistje met glas en bloemen erin…
@aukje : zo, met zulke vriendinnen geen vijanden meer nodig, dat idee ? 😉 en ik zag het huis al wel, maar later pas de pijl, die er dus per ongeluk in zat hahaha !
@redstar : tuurlijk ! ik moest ff denken (waar ken ik die ‘naam’ van ?), maar bij marius heb ik je gezien !
@robtheblob : dat is allemaal redelijk goed gekomen, nog. tenminste, het laatste wat ik ervan heb meegekregen (das inmiddels al wel weer de nodige jaartje geleden, natuurlijk)
@linda : leuk dat je jezelf ff ontlurkt 😉
@toaske : 😀 en dank.
@jan : en mooi.
@inge : gaat langzaam weer wat beter met m’n liefffie 😀 en wat leuk dat je nog een èchte vriendin van vroeger hebt !
Comment door de mama — 05/11/2007 #
Dát zet je aan het denken zeg, zo;n logje… Moest ik ook eens doen, gewoon opsommen hoe het ging en wie wie was. Ik ken ze niet, jouw vriendinnetjes van vroeger, maar het leert me wel jou kennen…
Comment door Richtsje — 05/11/2007 #
een van de mooiste stukjes over vriendschap die ik ooit heb mogen lezen, zo ‘levend’ geschreven.
En je eindigt zo mooi: ze was er weer, even die warmte van toen.
Comment door morris — 06/11/2007 #
Kom hier via je andere blogpost. Mooi geschreven!
Comment door Laura — 15/02/2011 #