.drempelblind
mei 3, 2009 on 8:43 pm | In ge | 19 CommentsNatuurlijk is het spannend, eng soms zelfs, om iets zómaar te doen. Om een eerste stap te zetten, daar waar het veiliger voelt stil te blijven staan. En handelen tegen beter weten te denken in, tegen je gevóel in, is pittig.
Sana stond tegenover me
open
voor zover ik in kon schatten
en we zouden zingen
maar ze zag een drempel.
Ik zag niks.
Ze durfde er niet zo goed over
en dus probeerde ik haar maar over
een voor mij onzichtbare
drempel
te halen.
Ik ben, zo besefte ik ineens, een beetje drempelblind. Daarom struikel ik er ook nog wel eens over. Of ik spring erover en val. Of ik stoot er gewoon keihard tegenaan en denk dan, huh? Lag die drempel er altijd al?
Ik heb bewondering voor mensen die die drempels wèl zien en er dan toch overheen stappen schuifelen.
19 Comments »
RSS feed for comments on this post.
daarom dus! 😉
ik hing op het toilet bij m’n (ex) werk een krantenknipsel op de muur. daarop stond:
—
mislukken.
zoveel beter dan
nooit proberen.
Comment door karin r. — 03/05/2009 #
Wat lijkt het mij fijn om af en toe geen drempels te zien…
Comment door Eline — 03/05/2009 #
“don’t be scared of what’s ahead
but wear the helmet to protect your head
be aware, say you care”
(en ik zeg lekker nie van wie)
Comment door sana — 03/05/2009 #
@sana, are you kiddin’ me?
.
don’t say fair, stay close to the hand that raised you, watch for signs, never waste expensive wine..
.
*duhuh*
(en het is a helmet. dus. hè.)
Comment door demama — 03/05/2009 #
ja, dat zag ik.
dus.
maar te laat.
ietsje maar.
maar wel te laat.
ach ja.
I always wanted to be unimpressive and boring, dus ach, dit past er ook nog wel bij.*
maarre.
net 13x dat liedje geprobeerd.
gaan we doen,
morgen.
sámen.
(*al moet ik dan weer wel toegeven dat ik al 3 verschillende songteksten had opgezocht, omdat er overal wel foutjes in stonden…. zucht..)
Comment door sana — 03/05/2009 #
(en nu is het tijd voor warme-melk-met-een-zoetje, en… zelfgekochte ontbijtkoek. want.)
Comment door sana — 03/05/2009 #
Leuk, grenzen verleggen, nieuwe dingen proberen. En soms dus een drempeltje nemen. Niet te snel, dan komt het wel.
Comment door Toaske — 03/05/2009 #
Goh, ik zie nogal wat drempels liggen 🙂 heb er al heeeel hard aan moeten werken om ze zo’n beetje te leren negeren.
Comment door jennifer — 03/05/2009 #
Had ik net een heel betoog. Maar je spambotvraag is nogal een drempel bij mij. Blijkt.
Comment door Astrid — 03/05/2009 #
jeuhhhh deze drempel is ook weer overwonnen!
Comment door Astrid — 03/05/2009 #
o heerlijk als t lukt over je eigen schaduw te stappen.
drempels vormen soms, heel soms een uitdaging
moet ik ieders keer nee invullen?
stomme kekloggedoe 😉
Comment door maurice — 03/05/2009 #
@Astrid, haha, dat probleem had ik gister ook.
Ik ben denk ik ook drempelblind. Maar tot nu toe bevalt me dat prima. Ach, soms blijft mijn voet weleens hakken, maar het is een drempel hè. Geen muur.
Comment door Cisca — 04/05/2009 #
ja echt he, jij blijft gewoon zo die ene kant ophangen dus…..
Comment door maureen — 04/05/2009 #
Ik zie juist te veel drempels… dat is soms ook wel erg lastig. Geen drempels zien, wat lijkt me dat bevreidend!
Comment door Fee-Luna's mama — 04/05/2009 #
Dat is erg knap inderdaad. Ik zie veel drempels en durf over veel niet heen te stappen. Maar als ik er wel eenmaal over een heen ben gestapt geeft dat een gevoel van overwinning.
Comment door Roos — 04/05/2009 #
Een beetje drempelblind… Maar dan liever niet in beeld. Toch Inge?
😉
Comment door Desire — 04/05/2009 #
Ik schuifel ook wel eens. En dan pak ik de gitaar en zing: you are my sushine…vals waarschijnlijk… maar toch zing ik dan door, vanwege dat hele vroeger en het verdriet en de liefde die daar nog steeds zit. Tegenwoordig zing ik het ook wel vook Maria, omdat zij nieuwe hoop voor me is. En dan durf ik wel. Zij soms ook, schuchter maar het komt, het komt. En ik verwonder me dat mij zo’n heel stukje nieuw leven is toegeworpen. Zo’n stukje waar ik soms nog nauwelijks van durf genieten. Snap jij dit?
Comment door Plato — 06/05/2009 #
Ik wist dat jij het zou snappen. En weet je: er is over dat vroeger zoveel dat niet of nauwelijks genoemd kan worden, niet eens gevoeld durft te worden. Zo dat ik dacht dat ik nooit meer klaar zou zijn voor nieuw gevoel, nieuwe blijheid. Maar dingen gebeuren en ik aanvaard het stukje bij beetje. Met schroom, dat wel. En dan is het zo mooi als iemand dat snapt, dat gevoel kan overzien. Zoveel mensen zijn er niet die dat kunnen. Of willen. Of die je genoeg vertrouwt om…
Jij/jou wel.
Comment door Plato — 07/05/2009 #
@plato, ツ
Comment door demama — 08/05/2009 #