de week van de exen | we noemen ‘m p.*
oktober 4, 2007 on 10:58 am | In Dat was toen, Over mezelf | 21 CommentsP. had geen pick-up lines nodig, hij had een Harley.
I. Ik had echter het hele o-wat-zijn-we-stoer-we-rijden-op-een-mooo-tor-tijdperk al vèr achter me liggen, dus moest hij bij mij met wat beters komen. En dat deed ‘ie.
Hij kocht Dilate. En Pisang en Chocomel en Dr. Pepper en Cheetos en en en…
Elke week kreeg ik een kadootje, om te vieren dat wel al zoveel weken bij elkaar waren. Leuke kadootjes, zoals een Winnie de Poeh-boek of een gitaar.
Het was niet nodig, het was zo ook wel duidelijk hoe blij ‘ie was, maar het was wel leuk. We hadden het leuk. Prèt. Vonden onszelf het coolste setje èver.
Gingen karten in onze beste outfits. Bowlen, alleen om de andere bowlers af te zeiken. Hij kocht een paarse tent voor me, voor Pinkpop. Ik liet de hond van z’n ex-vrouw uit. We hadden Prèt.
Ik vond het dan ook helemaal niet tof toen P. besloot dat het beter was voor mij om zonder hem verder te gaan. Dat ‘ie mij alleen maar in de weg zou staan, uiteindelijk. Dat ik dat zo zou ervaren. Dat ‘ie me tegen zou houden, in m’n destijdse droom**. En dat ik dan een hekel aan ‘m zou krijgen en dat ‘ie dat niet wou.
Wat lulde ‘ie nou, ik was nog helemaal niet klaar met hem !
Hij ook niet met mij, bleek al wel snel, maar enige tijd later zijn we dan toch definitief allebei onze eigen weg gegaan. Omdat dat beter was. Voor allebei.
P. trok z’n Harley weer van stal, maar stond toch alleen (niet als enige, maar als in : zonder vriendinnetje) vooraan tijdens m’n optredens. Leende me zijn ene Hele Speciale gitaar voor dat ene Hele Speciale optreden. Hielp me waar hij kon en leek was een tijdje een Echte Vriend. De vriend die auto-met-aanhanger regelde.
Tot ‘ie dan eindelijk ècht een nieuw vriendinnetje kreeg.
En eindelijk ècht klaar was met me.
Gelijk had ‘ie.
Zijn lijfspreuk was “Just because you’re paranoid, doesn’t mean nobody’s following you !” en I’m sure glad he wouldn’t let me follow him down…
*Voor Plato. Die me nog even herinnerde aan een ex. We noemen ‘m dus maar P.
**Muziek maken.
21 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Wat een genot om te lezen, deze exen-reeks van jou!!
Comment door Karen — 04/10/2007 #
hoeveel volgen er nu nog??
Comment door margriet — 04/10/2007 #
Volgens mij de eerste keer dat er iemnad klaar met jou was ipv andersom? Hihi…of let ik nou niet goed op?! Het gaat maar door bij jou hé! Vriendje van nu moet wel hèèl speciaal zijn en de ènige echte!!
Comment door annemarie — 04/10/2007 #
Deze was wel errug lief……
Comment door Miriam — 04/10/2007 #
Mooi hoor Inge. Lijkt me een leuke ex voor een leuke tijd en mooie herinneringen.
Comment door Mir — 04/10/2007 #
Deze lijkt me zomaar hartstikke leuk !
Comment door Julia — 04/10/2007 #
kannonnen, had ik toch bijna de week van de exen gemist.. errug leuk om te lezen, maar potverjoppie, je weet ze wel te selecteren bij vlagen.
Comment door mama muis — 04/10/2007 #
Dit is wel een errug goede ex hoor…vooral die Dr.Pepper!!!Damn, doe mij ook zon lieve ex(die heb ik)
Comment door maureen — 04/10/2007 #
jaaaaa, hij heette toch ook P…. ? 😉
Comment door jolanda — 04/10/2007 #
Was hij zoveel ouder dan jij?
En oeps, ik lig inderdaad ver achter bij jou.
Je beschrijft je vlammen wel met liefde.
Comment door Maurice — 04/10/2007 #
Met P is het niet zo goed afgelopen of zo? Verdrietig hoor.
Comment door Toaske — 04/10/2007 #
Ja ook ik vraag me af, hoeveel nog en idd deze was wel heel erg lief.
Ik wacht in spanning op je volgende ex 🙂
Knuf Cyber Oma
Comment door Cyber Oma — 04/10/2007 #
Nou nou, dat weet wat met die exen van jou….;-)
Comment door Patricia — 04/10/2007 #
Ik puzzel hier een beetje mee. Maar dat heb ik vaker als ik lees hoe anderen gevoelens ‘beëindigen’. Ik snap dat gewoon niet, maar dat ligt aan mij.
Ik kwam een vriendin tegen eergisteren. ‘Ik heb aan je gedacht’, riep ze enthousiast. ‘Ik ook aan jou’, lachte ik. ‘Oranje’, zei ze hoopvol. ‘Nee, het was over iets roods’, zei ik. Met wat teleurstelling was het antwoord; ‘O, ik denk zo vaak aan je, maar de magie is weg’. Ik keek haar aan en voelde weer de diepte. ‘Magie gaat niet verloren’. En dat is het enige echte antwoord.
Comment door Jan Hamelink — 04/10/2007 #
@margriet : nou eh… de week is bijna voorbij.
@annemarie : niet de eerste, wel één van de weinigen… en vriendje moet dat idd wel zijn.
@mama muis : I knów ! 😉
@maureen : hihi idd, vooràl die dr.pepper 😀
@jolanda : we noemen ‘m p. 😉
@maurice : nee, hij niet. die van laatst wel. hoezo ?
@toaske : ik heb ‘m al in geen jaren meer gezien of gesproken, dus ik weet niet hoe het uiteindelijk ‘afgelopen’ is. ik hoop goed.
Comment door de mama — 04/10/2007 #
@jan : ik snap wel maar ook een beetje niet helemaal wat je nou bedoelt. echte liefde is voor altijd, agreed. maar bedoel je nou dat je dat maar één keer kan voelen voor één iemand en dat dat dan nooit over gaat ? en dat was dat ?
of ben ik nou nog te blond hier ?
anyway, mensen veranderen, gevoelens veranderen. gevoelens ‘beëindigen’ is wat anders. dat kan ook niet. denk ik.
Comment door de mama — 04/10/2007 #
Jij plakt alle logjes allemaal achter elkaar, leuk! Ik doseer wat meer, dus ben al vanaf juni bezig met mijn exen-reeks bezig en verwacht aan het eind van het jaar wel zo’n beetje klaar te zijn ;-).
Comment door She — 04/10/2007 #
Officieel hoort hij in het rijtje ex-en, maar ‘ex’ is meestal ‘(f)out’, hij niet. Puur verteld!
Comment door Marius — 05/10/2007 #
Alleen vraag ik me dan nog steeds af….waarom? Geef je hem achteraf gelijk? Had je hem inderdaad als een blok aan het been ervaren?
Comment door plato — 05/10/2007 #
(s)exen goed afsluiten is een ware kunst, er zo over praten prachtig!
Comment door Plien — 06/10/2007 #
Even ter verduidelijking, Inge. Het voorbeeld is om te illustreren hoe ik ervaar dat relaties nimmer overgaan. Ze veranderen, gaan over in iets anders. Maar overgaan.. nee.
Comment door Jan Hamelink — 06/10/2007 #