the world is his oyster
september 29, 2007 on 11:12 am | In Dit is nu, Peuter | 19 Comments
Met of zonder publiek, Peuter geeft graag een showtje weg. Zijn theatrale manier van ‘voorlezen’, de wijze waarop hij liedjes brengt (alsof hij de onbetwiste hoofdrolspeler is in z’n eigen musical), het is een lust voor zowel oog als oor.
Schaamte kent ‘ie nog niet. Podiumvrees is hem vreemd.
Heel soms merk ik dat er al wel een beetje faalangst in sluipt. Als ‘ie zichzelf terug ziet op film, waarbij iets niet helemaal ging zoals ’t moest, baalt ‘ie daar zichtbaar van.
‘Ik deed het niet helemaal goed’ of ‘Ik snapte het niet’ zegt ‘ie dan.
Gisteren waren we aan het gymen en voor het eerst durfde Peuter vanaf de grond over iets ‘hoogs’ heen te springen. Hij was helemaal trots op zichzelf.
‘Ik kàn het ! Ik kàn het, mama ! Ik dàcht dat ik ’t niet kon, maar ik kàn het gewoon !’
Inderdaad, hij kan het. Eerst vanaf een krukje over een spijkerbroek, toen vanaf een krukje over mama’s benen en uiteindelijk zelfs over z’n grote brandweerauto. Daarna vanaf de grond weer eerst over de spijkerbroek, de benen en vervolgens over alles wat ‘ie maar kon bedenken. De Nijntje-auto bleek toch nog iets te hoog.
Het enige obstakel wat Peuter tegenkomt, is z’n eigen angst. Om te vallen. Om zich zeer te doen. En een klein beetje dus om te falen.
Hij maakt zich niet druk om wat mensen van hem denken. Spreekt de man achter ons in de rij aan, terwijl ‘ie aan het neuspeuteren is en zegt : ‘Ik heb m’n snotje bijna.’
Ik weet nog dat m’n neefje een kleuter was en bij me logeerde. Ik nam hem mee naar een vriend, waar het huis vol stond met muziekinstrumenten. Moedigde hem aan om te spelen. Maar hij was bang dat we ‘m zouden uitlachen. Toen ‘ie eenmaal doorhad, dat dat absoluut niet het geval was, speelde ‘ie de sterren van de hemel. Op een gitaar met vijf snaren.
Ik vraag me af hoe lang Peuter nog Durft.
En hoe lang het daarna duurt, voordat ‘ie ‘voorbij de schaamte’ is en Weer Durft.
Want vooral dat Weer Durven is belangrijk in het leven.
De eventule consequentie kunnen inschatten, overzien en Toch Durven.
En Doen.
Zo vind je, volgens mij, de Parel die de Wereld voor ons allemaal in petto heeft.
Mijn Parel vind ik bijna dagelijks. Laatst nog, in een bootje, tijdens een wandeling over één van de mooiste landgoederen van ons land. Het bootje was oud en een beetje lek en wellicht alleen bedoeld om te aanschouwen, maar we gingen er lekker tòch in.
‘Dùrf jij dat wel, mama ?,’ vroeg Peuter.
Ja hoor, liefsterdje.
The world is our oyster.
19 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Konden we maar allemaal groot worden door klein te blijven. Geen angst hebben voor wat de rest ervan vind en vooral heerlijk genieten….zucht, peuter is een goed voorbeeld voor ons allen.
greetingzz Maureen
Comment door maureen — 29/09/2007 #
Ja een heel leven nog voor zich en ja dat durven is heel belangrijk inderdaad ! Maar peuter gaat zich goed redden in het leven Inge en daar mag jij hem bij helpen !
Comment door Julia — 29/09/2007 #
Wat een heerlijk jochie, die onderste foto is echt superdepuper geweldig!
Comment door Marijke — 29/09/2007 #
faalangst is te overwinnen, en zolang hij nog zelf initiatief neemt om iets zelf te doen valt het allemaal nog mee! hij ziet er heerlijk ondernemend uit!
Comment door margriet — 29/09/2007 #
Wat een wonderjongen – die met jou nabijheid wel alles overwinnen zal.
Comment door Marius — 29/09/2007 #
life on the edge…
to jump or not to jump…
that’s the question..
af en toe moet je effe the thrill zoeken en lekker van genieten..
en ik weet zeker dat mama peuter genoeg zelfvertrouwen meegeeft dat hij dat later ook weer durft!!
geniet van je weekend
😉
janneke
Comment door J@ntje — 29/09/2007 #
En weer zo’n supermooi heerlijk leesbaar en waar stukje geschreven.
IMT en, ik vind het helemaal geweldig.
Comment door Aukje — 29/09/2007 #
Off topic… in de linkerkolom op mijn log vind je recepten, daar staan meer pompoenrecepten tussen! Veel plezier!
Comment door Marijke — 29/09/2007 #
Oudste durft nog steeds. Zonder problemen. Ben daar trots op, maar vraag me ook af wanneer het ‘minder durven’ gaat beginnen.
Comment door Toaske — 29/09/2007 #
Mooi geschreven 🙂 Het geeft inderdaad veel voldoening als je iets doet dat je eigenlijk niet durft.
Comment door Sanne — 29/09/2007 #
Mooi stukkie weer, Inge!!
Durven is inderdaad heel belangrijk!
Je hebt er zóveel aan in je leven!!
Gelukkig leer ik zelf ook steeds meer te durven!
Comment door Anske — 29/09/2007 #
Dit zijn logjes om verliefd op te worden.
Comment door Erwin Troost — 29/09/2007 #
Soms zou ik ook nog wel zo willen zijn hoor! Iets meer durven soms….met iemand naast je die je zo heerlijk aanmoedigt!!
Fijn weekend!
Comment door annemarie — 29/09/2007 #
Ik vraag me regelmatig hetzelfde af als jij, als ik geniet van de onbevangenheid (noem je dat zo?) van kinderen.. Ach, eigenlijk sluit ik me gewoon aan bij Erwin. Mooi!
Comment door Mir — 29/09/2007 #
Hoi Inge
Wat een lief kereltje heb je daar op de foto.
Het is net of wil hij zeggen komop durven jullie dat wel om van een krukje te springen.
Heerlijk zo iets doet mij aan aan vroeger denken toen onze kinderen nog klein waren
RinEenprettig weekend verder
Comment door rinus — 29/09/2007 #
Hmm, waar gaat je voorkeur naar uit, filmster, musical ster, muzikant? What’s it gonna be??
Ik geloof ook dat mama best veel durft 😀
Comment door Marcel — 29/09/2007 #
Kinderen zijn nog zo heerlijk ongedwongen en ik wou dat ik dat soms nog had. Durf en het lef de dingen doen die ik zou willen. Je hebt het prachtig (om)geschreven en eigenlijk waarom zou je niet de dingen doen die je wil doen, net als je kind!
Comment door San — 30/09/2007 #
.. and it is yours for the taking
Comment door Jan Hamelink — 30/09/2007 #
Aahhhh die foto met dat konijntje! Helemaal lief!
Comment door Marieke — 30/09/2007 #