wow : (steentjes) zoeken
augustus 29, 2007 on 9:20 pm | In Dankbaar, Lettertjes | 35 CommentsNu zou ik dus kunnen vertellen over hoe Peuter, na nog wat nachtelijk ongemak, lekker uitsliep en vervolgens helemaal blij tegen me aan kwam kruipen.
Over hoe hij de hele ochtend zoet speelde, totdat we naar het dorp gingen.
Over hoe we daar dikke pret hadden en genoten van het lekkere weer. Hoe hij in de apotheek speelde met een meisje, die hij steeds heel lief ‘meis’ noemde (‘Wat ben je daar nou weer voor moois aan het maken, meis ?’), en zij een blokkentoren bouwde die nogal wankel was. Hoe hij haar vervolgens ‘Pisa’ noemde, omdat mama haar toren ‘de toren van Pisa’ had genoemd.
Over hoe er op de terugweg donkere wolken aan de hemel verschenen en hij omhoog keek en heel wijs zei : ‘Ik hóóp dat het dróóg blijft, mama.’
Ik zou kunnen vertellen over hoe goed hij eindelijk weer eens had gegeten hij had genoten van mama’s speciale Peuter-verwen-lunch, speciaal voor van-gemene-virusjes-herstellende lieve jongens, bestaande uit een wortel, een broodje vlees en een broodje met vruchtenhagel, bosvruchtenhagel, schuddebuikjes èn vlokken. Met aardbeitjes na. En vers sap. Van bananen en sinaasappels.
Over hoe hij me daarna nog twee keer voorlas uit ‘Pedro het paard’ en ik wegsmolt bij zijn lieve, nog ietwat verkouden, stemmetje. En hij daarna ging slapen als het engeltje dat hij is. Dik twee uur. Waarin mama kon genieten van het wederom tevoorschijn gekomen zonnetje met een kopje brandnetel-kaneelthee.
Over hoe hij ineens vrolijk wakker werd en we meteen weer naar buiten gingen, waar we het zand uit de zandbak over het cement strooiden en deden alsof we op het strand waren. Hoe we de schelpjes gingen zoeken, die we er eerst zelf neer hadden gelegd. Over hoe hij eindelijk ècht zèlf fietste op z’n driewielertje ! En we de Nijntje-auto samen grondig schoonmaakten. Waarna ‘ie er weer binnen op mocht rijden en dat deed alsof ‘ie er voor het eerst in z’n leventje op reed. En toen in z’n kamertje de houten spoorbaan legde en met z’n treintjes ging spelen. En even later wéér goed at.
Maar ik vertel U alleen maar over hoe we na het eten nog even naar buiten gingen, steentjes zoeken op het grindpad, in de laatste avondzon. En hoe Peuter me een paar ‘héle speciale stenen, mama’ kwam brengen en ze naast me neerlegde, bij de rest van onze ‘buit’ en me aankeek en zei : ‘Vandaag was net een feestje, mama.’
*Geschreven in het kader van de WOW van vandaag, aangezien mijn hele dag ‘wow’ was ! Ik gok dat het om en nabij de 25o woorden zijn. Wellicht een paar meer. Gelieve deze kleine lettertjes niet mee te tellen.
35 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Het begint en eindigt overduidelijk met WOW!!
Wat een heerlijk logje..genoten tot de laatste regel! Ik kom een keer bij jou lunchen geloof ik 😉
Comment door annemarie — 29/08/2007 #
Je zou zo veel hebben kunnen doen. Ik ben blij dat je bij de kern gebleven bend (en ach die paar woordjes meer) ;-). Hier typte in ieder geval een heel gelukkige mama! Geweldig Inge dat je ons mee laat genieten met peuter.
Enne, ik begrijp je ‘een nog-andere-dan-de-al-andere-wending-die-je-verwacht-wending’ op mijn wow niet zo goed. Welke kant(en) dacht jij dan in eerste instantie dat het op zou gaan?
Comment door Toaske — 29/08/2007 #
Ziet deze schrijfster het nu goed en typte ze bent met een d!!! Foei, foei, foei, ga weg van die PC Toaske en lees een boek!
Comment door Toaske — 29/08/2007 #
Dat soort dagen zijn het opschrijven meer dan waard en dan kijken we op niet op een lettertje meer of minder
Comment door Marloes — 29/08/2007 #
Wat schrijf je toch heerlijk 🙂
Comment door Sanne — 29/08/2007 #
Voor jou was het een dag genieten, voor mij is het genieten van jouw verslag.
Comment door trui — 29/08/2007 #
Zucht…
Comment door Mimi — 29/08/2007 #
Heerlijk, zo’n feestdag!
Comment door Jeanine — 29/08/2007 #
Ps..die vrienden waar ik het over had zitten in Callantsoog, da’s meer in de buurt?? hihi
Comment door annemarie — 29/08/2007 #
heerlijk zo’n dagje, net of ik even een jaar of 5 terug in de tijd ging.
Comment door esther — 29/08/2007 #
Oh, heerlijk!
(enneh… ik woon helemaal niet zo ver van jou 😉 )
Comment door Francine — 29/08/2007 #
Het waren er 405 Inge (gewoon: tekst kopiëren, naar Word slepen en dan extra–woorden tellen.
Maar daarom niet getreurd. Een verslag van diep geluk hoeft geen grenzen te kennen. Ontroerend om te lezen, zeker als je dat kopje van hem er bij denkt.
Comment door Plato — 29/08/2007 #
Wat lief… ja dat is het. Een lief verhaaltje van een lieve mama met een lieve peuter. Ik word er blij van ( :
Comment door Mir — 29/08/2007 #
heel lief! Voor mij memorylane, ze zijn al zo groot…zucht
Comment door Plien — 30/08/2007 #
Heerlijk zeg, zoals jij een trotse mama bent! Optimaal genieten!
Heb je geen foto van die toren van Pisa gemaakt? 😉
Comment door Marieke — 30/08/2007 #
Wat een schattig verhaal, ik heb er echt van genoten. Met enige weemoed denk ik terug aan de tijd dat mijn kinderen zo klein waren.
Inmiddels zijn ze volwassen en zelfs mijn kleinzoons zijn geen peuters meer.
Mijm WoW gaat over mijn volwassen autistische zoon die nog steeds een kinderlijke kijk op de wereld heeft.
Je leest hem hier http://miekjesmijmeringen.punt.nl/#396234
Groeten van Annemiek
Comment door Annemiek — 30/08/2007 #
En dan op de stenen schrijven: je bent een kei!
Comment door karin — 30/08/2007 #
@plato : geen word hier. erg hè 😉 dank voor het tellen. ik schaam me rot, dat het er zoveel meer waren dan ik dacht hahaha
@all : dank voor alle positieve reacties en het niet over de veel-te-veel-woordjes vallen !
Comment door de mama — 30/08/2007 #
als adoreren begint ga je geen woorden meer tellen , en kijk je in gedachten mee ;))
mensch wat vertel / schrijf je toch lekker :))
Comment door lenie — 30/08/2007 #
Echt zo’n mijmerdagje. En het was ook een klein feestje om dit verhaaltje te lezen.
Comment door Henriette — 30/08/2007 #
Maar de doorgehaalde woorden mag je er weer van aftrekken, dus 398. Maar belangrijker is, dat Peuter J alleen maar feestelijke stempeltjes in zijn zieltje krijgt.
Comment door Marius — 30/08/2007 #
Wat een dotje is peuter zeg!!!
Comment door Marlies — 30/08/2007 #
Mens ik smelt helemaal als ik jou verhaal lees.
En dan zegt die lieverd ook nog…Mama vandaag was een feestje.
Super kleuter je krijgt van mij een diike knufffffffffff.
Cyber Oma
Comment door Cyber Oma — 30/08/2007 #
Jij dacht toch zeker niet dat ik woorden ga zitten tellen he? Steentjes zoeken was hier ook een favoriet tijdverdrijf. Gewoon verstand op nul en gaan. Diertjes zoeken, zand zoeken, veertjes zoeken, blaadjes zoeken en schelpen zoeken kennen we heir trouwens ook….;-)
Ik vind je WOW leuk en herkenbaar, maar dat is het eigenlijk altijd wel hier. Lekker kek dus.:D
Comment door Leukerd — 30/08/2007 #
@: jij met je interactieve hoofd, ik dacht laat ik nou zelf es wat knutselen..maar goed, het lijkt dus best een beetje hahaah
Comment door margriet — 30/08/2007 #
Was weer een fijn dagje , lekker kneuteren 🙂
Comment door Julia — 30/08/2007 #
Dat zijn de beste dagen! WOW!
Comment door Marleen — 31/08/2007 #
Bjoetiefoel!
Al denk ik echt zeer oprecht dat een bammetje pestokaas véél gezonder is dan een bammetje bosvruchtenhagelschuddenbuikjesvlokken.
😛
Comment door Sana — 31/08/2007 #
Hmmm, klinkt als een lekkere lunch 🙂
En een heerlijke wow, ik word er blij van.
Comment door Liesbeth — 31/08/2007 #
Goed zo, de rest hoeven we ook eigenlijk niet te weten!
Comment door Geartsje — 31/08/2007 #
Wat een geweldige dag! Eén met een gouden randje. Mooie WOW.
Mijn bijdrage WOW-zoeken ; http://www.colibri.web-log.nl
Comment door Jenny — 01/09/2007 #
Wat een lief kind heb je zeg, heerlijk om te lezen. Lekker he, die brandnetel-kaneel thee, ik ben er verslaafd aan..
Comment door angeline — 02/09/2007 #
Oh, wat een gaaf stuk. Top!
Comment door Jackles — 04/09/2007 #
Wat een heerlijke wow!! Kinderen zijn een constante inspiratie!!
Groetjens,
Nien
Comment door Nien — 08/09/2007 #
Zulke dagen kan je nooit teveel hebben.
Comment door frans54 — 08/09/2007 #