.fame’s fuckup

Ik snap werkelijk waar niet waarom er nog steeds zoveel, wat zeg ik, steeds méér mensen staan te popelen om beroemd te worden. Youtube barst uit z’n voegen van de homevideo’s van dronken knightriders, iedereen kent de Lindsay Lohans en die andere domme wichten jonge deernes die hier terecht kwamen en nog steeds willen er mensen beroemd worden.
Beroemde mensen gaan aan de drank en de drugs, doen zelfmoordpogingen en zetten zichzelf dusdanig voor schut dat ik zelfs niet zou durven toegeven dat ik in verste verte familie ván zou zijn en nog stééds willen er mensen beroemd worden.

En mensen die al beroemd zijn, of waren, willen dat blijven, of weer worden. Zoals Hulk Hogan, wiens beroemde zoon iemands leven voorgoed verwoestte, waarop zijn vader zei dat het waarschijnlijk Gods wil was. #Ishityounot
Hulk Hogan was na zijn gloriejaren, which are debatable to begin with, zo de kluts kwijt, dat ‘ie een real life soap wou. Want elke zichzelf niet meer respecterende wannabe of hasbeen wil een real life soap én krijgt die ook, omdat het blijkbaar toch nog een paar centen oplevert.
In die real life soap, die net dat weekend dat ik ziek op bed lag, in marathon-vorm op MTV was, en een jaar later weer, weer een heel weekend lang, alleen was ik er toen sneller klaar mee, laat Hulk zien dat hij oud en seniel is, niet spoort, een bijster slechte vader is en allesmaardanookalles doet voor een beetje media-aandacht. Hoe triest. Hij prijst ook een of andere keukenmachine aan, net als Mr.T, nog zo’n hersenloos beroemd iemand en nu we het daar toch over hebben, wie is George Foreman? Een hele generatie gaat deze naam alleen nog maar verbinden aan die grill.

De afgelopen tien jaar zijn alle bands die ooit ook maar één hit hadden weer bij elkaar gekomen, tot de Dolly Dots aan toe, want beroemd zijn schijnt behalve funest ook behoorlijk verslavend te zijn. Ooit hoorde ik een nummer van de band Fratsen, waarin ze vroegen ‘ben jij ook zo bang dat Toontje Lager weer op gaat treden?’ en ik denk dat, twintig jaar later, zij zo’n beetje de énige Nederlandse band zijn die dit godzijdank juist niet hebben gedaan. Props en kudos voor Toontje Lager!

De ergste beroemde mensen zijn de mensen die beroemd zijn geboren. En of rijk. Zij snuiven meer drugs op voor ze volgens de wet volwassen zijn, dan Elvis Presley in z’n hele leven gezien heeft. Kindsterretjes scoren hier ook hoog. Ik las laatst ergens dat ze in Britney Spears’ bloed meer dan vijf soorten drugs hadden gevonden. En dat was nog niet eens het meest schokkende nieuws. Ze heeft nog steeds tijdelijke voogdij over haar kinderen.

De verafgoding van Michael Jackson moest ook maar eens afgelopen zijn. Zelfs al heeft ‘ie al die kindjes met geen gehandschoende vinger aangeraakt, als je zó de weg kwijt bent als hij dat was, ben je ziek en zielig en geen held. There, I said it. De man leefde bekant puur op drugs en heeft zich cognitief nooit verder ontwikkeld dan dat schattige jongetje dat ABC stond te zingen, en niemand die ‘m kon helpen?.
Dat is wat beroemdheid met voor je doet. Niemand die je meer tegen durft te spreken, niemand die meer écht om je geeft. Miljoenen mensen over de hele wereld gillen je naam en vallen flauw als je in je kruis grijpt, maar niemand durft te zeggen dat je je verstand hebt verloren en niemand helpt je zoeken.

Angelina en Brad gaan ook uit elkaar, las ik ergens, net nu ze hun elftal zielige kindjes bijna bij elkaar hadden gespaard. Dat klinkt misschien wat hard, maar hé, dat is de trend in Het Land Van Beroemd. Wij, het plebs, sparen gogo’s en bonkies en webbies vóór onze kindjes, beroemde mensen sparen kindjes.
En hondjes doen het ook leuk als accessoire.

Ja, er zijn ook heel veel een paar beroemde mensen die hun verslaving aan de drank, drugs, seks, geweld, gokken en noem de hele riedel maar op overwonnen hebben en já er zijn er zelfs een páár die het zonder gered hebben, maar het lijkt mij toch een risicovolle onderneming. Beroemd worden. Nou is het loon daar ook naar, maar als beroemde mensen iets hebben bewezen, is het wel dat geld niet gelukkig maakt.
En fame ook niet.

Fame puts you there where things are hollow.