.toaske’s trappetje gestript #stokje

september 18, 2010 on 10:26 pm | In ge | 10 Comments

Mijn fijnste huis was niet mijn huis. Het was het huis pand van Ton de huisjesmelker. Daar woonde ik eerst een blauwe maandag bij een vriend, op de tweede verdieping, om vervolgens na een paar maandjes Hattem #whatwasIdrthinking op de derde verdieping eerst een piepklein kamertje te huren en te wachten tot die éne grote kamer vrij kwam.
Mijn balzaaltje.
Met schommel.
En piano.
Mijn fijnste huis kamer.

Nadenkend over de leukste levensfase besef ik me wéderom wat een gelukkig leven ik heb. Gehad. Én heb. Want ik kan écht niet kiezen. Herinneringen aan mijn kindertijd zijn zeldzaam, maar positief. De jaren daarna staan me wat helderder voor de geest en waren ook een feestje. En met de jaren werd het feestje alleen maar beter en beter en kleuterKind is nu al de kroon op mijn leven.

Het dapperste wat ik ooit deed, was zelf vragen om dat uitstrijkje. Anders had ik nog een paar jaar moeten wachten #bevolkingsonderzoek en wie weet hoe het er dan voor had gestaan.

Het beste werk is zonder énige twijfel het werk wat ik nu doe. Dé mama zijn. Op andermans kinderen passen betaalt beter, maar zelden gaat het om geld, en altijd om geluk.

Het lekkerste eten maak je zelf. Ik in ieder geval wel.

De ‘fantastischte’ meest fantastische vakantie is al jaren elke keer de laatste. En de volgende dan gewoon wéér dus! Goed man. Vakantie.

De verschrikkelijkste ex was ik zelf.

Toen ik nog niet grijs was, nog helemáál niet, toen had ik het meest geslaagde kapsel. Lang en blond en wassen en kammen en klaar. Af en toe een stiekie in. Om de paar maand even de schaar erin. #thosewerethehairdays ; )

Ik doe niet echt aan ‘outfits’, maar m’n stoerste outfit vond ik toch wel m’n lange leren jas. En die dan over wat ik dan ook maar droeg die nacht dag. Met pijn in m’n hart gaf ik ‘m na een paar jaar aan een vriend, want er zat bekant geen knoop meer aan en de voering liet los en nou ja, gelukkig kon ik er nog iemand blij mee maken, want mijn gód wat was ‘ie duur stoer.

Over het mooiste concert denk ik nu al dagen na. En het wordt druk op het erepodium. Een gedeelde eerste plaats gaat naar Live, die eerste keer op Pinkpop, Ani Difranco in de Melkweg, nog een keer Live, nog een keer op Pinkpop, maar toen als afsluiter, Melanie in Zwólle, hoe cool was dát, en Beth Hart in Haarlem met ’t kleuterKind al in m’n buik.je.

Klik!