over werk gesproken II
augustus 6, 2007 on 10:29 am | In Over mezelf | 11 CommentsMijn allereerste officiële baantje was bij een opticien. Ik heb er honderd gulden verdiend, voor één dagje werken, waarna ik de arme oude man telefonisch maar uit de droom dat ik hem ooit op zou willen volgen, geholpen heb. Met het verzoek om een vrije dag. Ik hoefde daar niet zo nodig te werken. Vond hij ook.
De Scapino opende een nieuw filiaal in Hardenberg en daar mocht ik, tegen een beduidend lager loon, een week lang veters in sportschoenen rijgen. Samen met een stel andere meiden die er net zo weinig schik van hadden als ik, maar die dit, in tegenstelling tot ondergetekende, niet meldden als de bedrijfsleider in zicht was. Ook de patat-mèt, die mij na drie dagen overwerken behoorlijk begon tegen te staan, aten zij stilletjes op, terwijl ik de zoveelste discussie met de bedrijfsleider aan het verliezen was. Niet dat hij nou zo geweldig was met woorden, maar hij was de baas.
Dus ik werkte net zo lang als de rest de laatste avond voor de opening, miste de bus en liet mij door de baas thuisbrengen. Een autorit van maar liefst een half uur, aangezien hij niet wist waar ik woonde en ik besloot dat ik nog even langs m’n vriendje wou.
Na die week werd ik overgeplaatst naar een ander filiaal. Dichterbij huis.
Op een dag kwam er een moeder met twee kindjes in de zaak. Voor slechts één van die kindjes zocht ze schoenen en derhalve had ik de voetjes van het andere kindje niet op mogen meten, meende de baas, want dit was kostbare tijd die ik beter had kunnen spenderen aan het rechtleggen van de schoenen in hun dozen.
Ik hoefde daar niet zo nodig meer te werken, vond ik. Vond hij ook.
Pas toen ik op mijn negentiende in het onderwijs terecht kwam, in eerste instantie als administratief medewerkster, ik kon typen en een computer aanzetten en dat was meer dan achtennegentig procent van de overige werknemers, ontdekte ik dat werken ook leuk kon zijn. Dat mensen niet alleen naar jou, maar ook nog eens naar je ideeën luisterden, er blij mee waren en er zelfs iets mee déden. Of je er in ieder geval zelf iets mee lieten doen.
Dat de baas niet de báás was, maar een collega met een functie met iets meer verantwoordelijkheid en een hoger salaris.
Toen ik daar na een tijdje ook niet meer zo nodig hoefde te werken, vonden ze dat jammer. En ik ergens ook wel een beetje.
11 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Ik ben benieuwd hoeveel delen er nog volgen!
Comment door Toaske — 06/08/2007 #
Heeft dit nog een vervolg??
Mooi geschreven!
Het is inderdaad belangrijk dat je je op alle vlakken goed voelt in je werk!
Comment door Anske — 06/08/2007 #
Ja er is werk en er is werk…. het een is het ander niet… Sommige werken alleen om geld te verdienen en verder niets, anderen zien het ook als een uitdaging voor zichzelf (naast dat het geld verdiend, haha)… Die laatste hebben meestal meer plezier!
Comment door Miriam — 06/08/2007 #
@toaske : nou, ik zou er wel heel wat kunnen schrijven, als ik het bij 3 baantjes per logje hou ; ) maar het kwam eigenlijk doordat ik door mijn vorige ‘over werk gesproken’ logje weer terug dacht aan alle baantjes die ik ooit gehad had en hoeveel leuk werk er bij zat en als ik straks weer eens ga werken, wat ik dan zou gaan doen en toen ineens dacht ik aan die eerste twee vreselijke baantjes… èn aan het baantje, waardoor ik werken leuk ging vinden.
Comment door de mama — 06/08/2007 #
Dat baantje wat moederschap heet moet je wel heel je leven volhouden hé Hihihi…maar dat is dan ook de ènige baan dat jij zelf de baas bent en kijk…dat werkt al een stuk prettiger! 😉
Comment door annemarie — 06/08/2007 #
Sinds ik ooit aan de verpleegkunde opleiding begon met 17 jaar en 7 maanden (dat was één van de eisen toen) heb ik gewerkt.
Afgezien van de 7 jaar die begon toen nr 1 geboren werd en werden beeindigd toen nr 2 drie-en-een-half was.
Eén ervaring die ik me gedaan heb is dat je het naar je zin moe hebben, ongeacht wat je doet. Autoriteiten die zo héél duidelijk autoriteit zijn is me ook nooit zo vreselijk goed bevallen.
Zit te denken…. ben nu al een aardig tijdje op dezelfde plek en ja! ik heb het naar m´n zin.
Naar m´n zin met het werk dat ik doe, met onze klanten/patienten, met m´n kollega´s én met m´n baas!
Comment door ellen — 06/08/2007 #
Ik heb ook zovelen baantjes gehad waar ik niet zo nodig meer hoefde te werken en dat het gevoel wederzijds was. Herkenbaar.
Comment door Yvonne — 06/08/2007 #
En zo hoort het te zijn! Een hond heeft een baas.
Comment door Mir — 06/08/2007 #
Tja, ach werken. Ik heb heel veel verschillende banen gehad. De een minder leuk dan de andere. Dan was het werk interessant maar mijn collega’s niet. De volgende was precies andersom. Of ik werd niet uitbetaald, of, of, of….. Die ene baan ben ik nog steeds niet tegengekomen en ik droom dus ook van een carriere als eigen baas. Maar dan moet ik toch echt nog even e.a. op orde hebben. En tot die tijd? Is werken een noodzakelijk kwaad waar ik probeer het zo veel mogelijk naar mijn zin te hebben. Wat me in mijn huidige baan redelijk lukt.
Comment door Marleen — 06/08/2007 #
Leuk geschreven weer!
Comment door Jelle — 06/08/2007 #
@annemarie : hahaha dat gaat wel lukken hoor !!!
Comment door de mama — 07/08/2007 #